1984

1 9 8 4 31 αμφίσημη ματιά κι αυτό ήταν όλο. Ωστόσο ακόμα κι αυτό ήταν αξιομνημόνευτο γεγονός, μέσα στην περίκλειστη μοναξιά όπου ήσουν αναγκασμένος να ζεις. Ο Γουίνστον ξύπνησε από την ονειροπόλησή του και κά­ θισε ίσια στην καρέκλα του. Ρεύτηκε σιγανά. Το τζιν είχε ανεβεί από το στομάχι του στο στόμα. Τα μάτια του εστίασαν και πάλι στη σελίδα. Διαπίστωσε ότι, ενώ καθόταν εκεί ονειροπολώντας, παράλληλα έγραφε, αυτόματα, εντελώς μηχανικά. Και όχι πια με τον ίδιο στρεβλό, αδέξιο χαρακτήρα όπως πριν. Η πένα του είχε γλιστρήσει ηδο­ νικά στη λεία σελίδα, και είχε γράψει με ολοκάθαρα κεφαλαία γράμματα – ΚΑΤΩ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΔΕΛΦΟΣ ΚΑΤΩ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΔΕΛΦΟΣ ΚΑΤΩ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΔΕΛΦΟΣ ΚΑΤΩ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΔΕΛΦΟΣ ΚΑΤΩ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΔΕΛΦΟΣ ξανά και ξανά, γεμίζοντας μισή σελίδα.