1984

Τ Ζ Ο Ρ Τ Ζ Ο Ρ Γ Ο Υ Ε Λ 30 γνώριστο μήνυμα. Ήταν σαν να ’χαν ανοίξει οι θύρες του μυα­ λού τους και οι σκέψεις να περνούσαν από το ένα μυαλό στο άλλο μέσω των ματιών τους. «Είμαι μαζί σου» φαινόταν να του λέει ο Ο’Μπράιεν. «Ξέρω ακριβώς τι αισθάνεσαι. Ξέρω τα πάντα για την περιφρόνηση, για το μίσος, για την αηδία σου. Αλλά, μην ανησυχείς, είμαι με το μέρος σου!» Κι όταν αυτή η λάμψη της αναγνώρισης έσβησε, το πρόσωπο του Ο’Μπράιεν έγινε εξίσου αδιαπέραστο όπως και όλων των άλλων στην αίθουσα. Αυτό ήταν όλο, και ήταν αβέβαιο αν είχε όντως συμβεί. Τέτοια περιστατικά δεν είχαν ποτέ συνέχεια. Η μόνη τους επίπτωση ήταν ότι διατηρούσαν μέσα του ζωντανή την πίστη, ή την ελπίδα, ότι και άλλοι, εκτός από τον ίδιο, ήταν εχθροί του Κόμματος. Ίσως οι φήμες για μεγάλης έκτασης υπόγειες συνωμοσίες να ίσχυαν, τελικά – ίσως η Αδελφότητα πράγμα­ τι να υπήρχε! Ήταν αδύνατον, παρά τις αναρίθμητες συλλή­ ψεις, ομολογίες και εκτελέσεις, να παγιωθεί μέσα του η βε­ βαιότητα ότι η Αδελφότητα ήταν απλώς ένας μύθος. Κάποιες μέρες πίστευε στην ύπαρξή της, άλλες όχι. Δεν υπήρχαν απο­ δείξεις, μόνο φευγαλέα ίχνη που θα μπορούσαν να σημαίνουν τα πάντα και τίποτα: θραύσματα συζητήσεων που άκουγε τυχαία, ματιές, σβησμένα συνθήματα στους τοίχους των απο­ χωρητηρίων – και καμιά φορά, όταν δυο άγνωστοι συναντιού­ νταν, μια ανεπαίσθητη κίνηση του χεριού που έμοιαζε με σημάδι αναγνώρισης. Όλα ήταν εικασίες: το πιθανότερο ήταν να τα είχε φανταστεί. Γύρισε στο κουβούκλιό του, χωρίς να ξανακοιτάξει τον Ο’Μπράιεν. Η ιδέα ότι η στιγμιαία τους επα­ φή μπορεί να είχε συνέχεια δεν του περνούσε από το μυαλό. Θα ήταν ασύλληπτα επικίνδυνο, έστω κι αν ήξερε πώς να την επιδιώξει. Για ένα δυο δευτερόλεπτα είχαν ανταλλάξει μια