1984

1 9 8 4 27 στις ασιατικές ορδές· και ο Γκολντστάιν, παρά την απομόνω­ σή του, την ανημποριά του και την αμφιβολία που περιέβαλε την ίδια του την ύπαρξη, έμοιαζε με απειλητικό λαοπλάνο, ικανό με τη δύναμη και μόνο της φωνής του να γκρεμίσει το οικοδόμημα του πολιτισμού. Ήταν ακόμα πιθανό, κάποιες στιγμές, το μίσος σου να στραφεί ηθελημένα προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση. Ξαφ­ νικά, με μια βίαιη προσπάθεια ανάλογη μ’ αυτήν που κατα­ βάλλει κανείς για να σηκώσει το κεφάλι του από το μαξιλάρι όταν βλέπει εφιάλτη, ο Γουίνστον κατάφερε να μεταβιβάσει το μίσος του από το πρόσωπο στην οθόνη στο κορίτσι με τα μαύρα μαλλιά πίσω του. Ολοζώντανες, όμορφες παραισθήσεις άστραψαν στο μυαλό του. Θα τη χτυπούσε μέχρι θανάτου μ’ ένα ρόπαλο από καουτσούκ. Θα την έδενε γυμνή σ’ έναν στύλο και θα την τόξευε με αναρίθμητα βέλη, όπως οι Ρωμαί­ οι τον Άγιο Σεβαστιανό. Θα τη βίαζε και θα της έκοβε τον λαιμό τη στιγμή του οργασμού. Τώρα καταλάβαινε πολύ κα­ λύτερα από πριν γιατί τη μισούσε. Τη μισούσε επειδή ήταν νέα, όμορφη, σχεδόν άφυλη, επειδή ήθελε να πλαγιάσει μα­ ζί της και ποτέ δεν θα το έκανε, επειδή γύρω από τη γλυκιά, λυγερή της μέση, που λες και σε προκαλούσε να την αγκαλιά­ σεις, υπήρχε εκείνο το απαίσιο, άλικο ζωνάρι, επιθετικό σύμ­ βολο αγνότητας. Το Μίσος έφτασε στο αποκορύφωμά του. Η φωνή του Γκολντστάιν είχε γίνει πια πραγματικό βέλασμα και για μια στιγμή το πρόσωπό του μεταμορφώθηκε σε μουσούδα αρνιού. Το αρνίσιο πρόσωπο συγχωνεύτηκε με τη μορφή ενός Ευρα­ σιάτη στρατιώτη που προέλαυνε, θεόρατος και τρομερός, με το όπλο του προτεταμένο, βρυχώμενο, και ξαφνικά φάνηκε