1984

1 9 8 4 23 πράξεις δολιοφθοράς, οι αιρέσεις, οι αποκλίσεις, πήγαζαν από τη διδασκαλία του. Βρισκόταν ακόμα στη ζωή και εξύ­ φαινε τις συνωμοσίες του, ίσως κάπου στο εξωτερικό, υπό την προστασία των ξένων χρηματοδοτών του, ή ακόμα –κατά καιρούς κυκλοφορούσε μια σχετική φήμη– σε κάποιο κρη­ σφύγετο στην ίδια την Ωκεανία. O Γουίνστον ένιωσε το στήθος του να σφίγγεται. Κάθε φορά που έβλεπε το πρόσωπο του Γκολντστάιν ένιωθε τα ίδια ανάμεικτα, οδυνηρά συναισθήματα. Ήταν ένα λεπτό εβραϊκό πρόσωπο, πλαισιωμένο με φουντωτά λευκά μαλλιά εν είδει φωτοστέφανου, μ’ ένα μικρό, τραγίσιο γένι – έξυπνο πρόσω­ πο, ωστόσο εγγενώς αχρείο, με μιαν έκφραση γεροντικής παραλυσίας στη μακριά, λεπτή μύτη, στην άκρη της οποίας ήταν σφηνωμένο ένα ζευγάρι γυαλιά. Έμοιαζε με μουσούδα προβάτου· και η φωνή του, επίσης, έμοιαζε με βέλασμα. Ο Γκολντστάιν εξαπέλυε τη συνηθισμένη δηλητηριώδη του επί­ θεση στα δόγματα του Κόμματος – μια επίθεση τόσο υπερβο­ λική και διεστραμμένη που κι ένα παιδί ακόμα μπορούσε να αντιληφθεί τα κίνητρά της, ωστόσο αρκετά ευλογοφανή ώστε να προκαλεί σ’ όποιον την άκουγε το ανησυχητικό αίσθημα ότι άλλοι άνθρωποι, διανοητικά υποδεέστεροι από τον ίδιο, ήταν πιθανό να παρασυρθούν από τα λόγια του. Καταφερόταν εναντίον του Μεγάλου Αδελφού, κατήγγελλε τη δικτατορία του Κόμματος, απαιτούσε την άμεση σύναψη ειρήνης με την Ευρασία, υπερασπιζόταν την ελευθερία του λόγου, την ελευ­ θερία του Τύπου, την ελευθερία του συνέρχεσθαι, την ελευ­ θερία της σκέψης, φώναζε υστερικά ότι η επανάσταση είχε προδοθεί – και όλα αυτά με μια γρήγορη πολυσύλλαβη ομιλία, ένα είδος παρωδίας του ύφους των ρητόρων του Κόμματος,