1984

1 9 8 4 19 είδαμε μια θαυμάσια λήψη ενός παιδικού χεριού που εκτοξεύτηκε ψηλά ψηλά ψηλά στον αέρα πρέπει να τους ακολουθούσε κάποιο ελι- κόπτερο με κάμερα στο ρύγχος του και ακούστηκαν πολλά χειροκρο- τήματα από τις θέσεις των μελών του κόμματος αλλά μια γυναίκα από τα καθίσματα των προλετάριων άρχισε ξαφνικά να κάνει φασαρία και να ουρλιάζει ότι δεν ήταν σωστό να δείχνουν τέτοια πράγματα όχι μπροστά σε παιδιά όχι δεν έπρεπε να το δείξουν όχι μπροστά σε παι- διά δεν είναι ώσπου η αστυνομία όρμησε μέσα και την έβγαλε την έβγαλε έξω δεν φαντάζομαι να της έκαναν τίποτα κανείς δεν δίνει σημασία στα λόγια των προλετάριων η τυπική αντίδραση των προλε- τάριων ποτέ δεν– Ο Γουίνστον σταμάτησε να γράφει· τον είχε πιάσει κράμπα. Δεν ήξερε τι του είχε προκαλέσει αυτόν τον χείμαρρο από ανοησίες. Το παράξενο όμως ήταν πως, ενώ έγραφε, μια εντε­ λώς διαφορετική ανάμνηση είχε αποσαφηνιστεί στο μυαλό του, σε σημείο που ένιωθε σχεδόν ικανός να την καταγράψει. Τώρα καταλάβαινε πως η αιτία που είχε ξαφνικά αποφασίσει να γυρίσει σπίτι και να αρχίσει να κρατάει ημερολόγιο ήταν εκείνο το άλλο επεισόδιο. Είχε συμβεί το ίδιο πρωί στο Υπουργείο, αν μπορούσε να ειπωθεί ότι είχε όντως συμβεί κάτι τόσο νεφελώδες. Ήταν σχεδόν έντεκα και μισή και, στο Τμήμα Αρχείων όπου εργαζόταν ο Γουίνστον, επικρατούσε αναστάτωση: καρέκλες μεταφέρονταν από τα κουβούκλια των υπαλλήλων και τοπο­ θετούνταν στο κέντρο της κεντρικής αίθουσας απέναντι από τη μεγάλη τηλεοθόνη. Προετοιμαζόταν το Δίλεπτο Μίσους. Ο Γουίνστον είχε μόλις καθίσει στη θέση του σε μια από τις μεσαίες σειρές, όταν μπήκαν στην αίθουσα δυο άτομα που τα