1984

1 9 8 4 15 δυλοφόρο, ένα μελανοδοχείο και ένα χοντρό, άγραφο τετράδιο μεγάλου σχήματος, με κόκκινη ράχη και σκληρό εξώφυλλο. Για κάποιο λόγο, η τηλεοθόνη στο σαλόνι βρισκόταν σε ασυ­ νήθιστη θέση. Αντί να είναι τοποθετημένη, όπως συνηθιζόταν, στον ακριανό τοίχο, απ’ όπου θα μπορούσε να εποπτεύει ολό­ κληρο το δωμάτιο, βρισκόταν στον μακρύτερο τοίχο, απέναντι από το παράθυρο. Στη μια του πλευρά υπήρχε μια στενή εσοχή όπου καθόταν τώρα ο Γουίνστον· όταν χτιζόταν το διαμέρισμα, αυτή η κόγχη πιθανόν να προοριζόταν για ράφια βιβλιοθήκης. Καθισμένος στην εσοχή, προστατευμένος στη γωνιά του, ο Γουίνστον κατάφερνε να βρίσκεται έξω από το οπτικό πεδίο της τηλεοθόνης. Μπορούσαν βέβαια να τον ακούσουν, αλλά όσο έμενε σ’ αυτή τη θέση δεν μπορούσαν να τον δουν. Και ήταν η ασυνήθιστη γεωγραφία του δωματίου που του είχε υποβάλει την ιδέα να καταπιαστεί μ’ αυτό για το οποίο προετοιμαζόταν. Αλλά είχε συμβάλει και το τετράδιο που είχε μόλις βγάλει από το συρτάρι του. Ήταν ιδιαίτερα όμορφο. Οι απαλές κρεμ σελίδες του, λίγο κιτρινισμένες από τον χρόνο, ήταν από ένα χαρτί που δεν κατασκευαζόταν πια, εδώ και τουλάχιστον σα­ ράντα χρόνια. Μάντευε, ωστόσο, ότι το τετράδιο ήταν πολύ παλαιότερο. Το είχε δει στη βιτρίνα ενός αποπνικτικού, μι­ κρού παλαιοπωλείου σε μια φτωχική γειτονιά της πόλης (σε ποια ακριβώς, δεν θυμόταν) και αμέσως κυριεύτηκε από την ακαταμάχητη επιθυμία να το αποκτήσει. Τα μέλη του Κόμμα­ τος υποτίθεται ότι δεν πήγαιναν σε συνηθισμένα μαγαζιά («δεν συναλλάσσονταν με την ελεύθερη αγορά», ήταν η επί­ σημη φράση), όμως ο κανόνας δεν τηρούνταν αυστηρά, μιας και υπήρχαν πολλά πράγματα, κορδόνια παπουτσιών ή ξυρα­ φάκια, για παράδειγμα, που ήταν αδύνατο να τα προμηθευτεί