1909: Η μετάβαση της Ελλάδας στον 20ό αιώνα

23 ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ τους κυμαινόταν, σταδιακά η Βρετανία, ιδίως μετά την αγγλογαλλική νίκη στον Κριμαϊκό Πόλεμο του 1854-55 σε βάρος της Ρωσίας, απέκτησε μεγαλύτε- ρη και διαρκέστερη επιρροή στις ελληνικές υποθέ- σεις λόγω της ναυτικής της υπεροχής, η οποία της επέτρεπε άμεση άσκηση ελέγχου στην ανατολική Μεσόγειο. Οι επαφές των Μεγάλων Δυνάμεων στη χώρα ήταν εκτεταμένες και τα ερείσματά τους στο ελ- ληνικό πολιτικό προσωπικό ισχυρά. Ο μόνιμος όμως θεσμικός δίαυλος άσκησης επιρροής των Με- γάλων Δυνάμεων, ιδίως της Βρετανίας, στη χώρα ήταν το στέμμα. Αν και στην ευρωπαϊκή ήπειρο από τα μέσα του 19ου αιώνα και μετά οι μοναρχίες είχαν σε σημαντικό βαθμό γίνει συνταγματικές, η Ευρώπη συνιστούσε ένα δίκτυο βασιλικών οίκων συνδεόμε- νων μεταξύ τους με επιγαμίες. Από το 1870 και έως το 1914 μόνο μία σημαντική χώρα, η Γαλλία, ήταν αβασίλευτη δημοκρατία. Ήταν αδιανόητο για μια μι- κρή χώρα όπως η Ελλάδα να μην είναι μοναρχία, και όχι μόνο οι υποστηρικτές του θρόνου, αλλά συ- χνά και οι επικριτές του, όπως ο Βενιζέλος το 1909, αναγνώριζαν τη διεθνή διάσταση της ελληνικής πο- λιτειακής τάξης. Πρωταρχικό ζήτημα στις σχέσεις