1821: H Δημιουργία ενός έθνους-κράτους

39 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1: ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ τη δική του ελευθερία στη λήψη και την εφαρμογή των αποφά- σεών του. Αντίθετα απ’ ό,τι συνέβαινε στην Αυστρία, εκείνος έπρεπε να λογοδοτεί στο κοινοβούλιο για την ευρωπαϊκή του πολιτική. Επιπλέον, η Αγγλία ασκούσε πάντοτε ευέλικτη ευκαι- ριακή τακτική, απαλλαγμένη από ιδεοληψίες. Οχυρωμένη στο νησί της, με το στρατηγικό πλεονέκτημα του στόλου και των αποικιών της, μπορούσε να αντιμετωπίσει με ευκολία ακόμα και τις συνέπειες των λαθών της. Η Αυστρία δεν είχε αυτή την πο- λυτέλεια. Παρ’ όλα αυτά, η αυτοκτονία του Άγγλου υπουργού το 1822 άφησε τονΜέτερνιχ μόνο με τον εύπιστο τσάροΑλέξανδρο. Ο διάδοχος του Κάστλεριγ, Τζορτζ Κάνινγκ, έγινε ο αντίποδάς του σε ζητήματα ευρωπαϊκής πολιτικής. Θεώρησε ότι η εμπλοκή της Αγγλίας στα συνέδρια του Μέτερνιχ θα ήταν δεσμευτική για μια χώρα που πάντοτε κρατούσε αποστάσεις ασφαλείας από τα ζητήματα της ηπειρωτικής Ευρώπης. Όπως πολλοί Βρετανοί, ο Κάνινγκ πίστευε στον απομονωτισμό της χώρας του και τελικά στο δικαίωμα των λαών να επιλέγουν τις ηγεσίες και τα συστή- ματα που τους ταιριάζουν. Οι επεμβάσεις της Αγγλίας στα εσω- τερικά άλλων χωρών εξυπηρετούσαν συνήθως υψηλά βρετανικά συμφέροντα και όχι αφηρημένες αρχές παγκόσμιας ευταξίας. Ο Κάνινγκ αναγνώρισε τις ισπανικές κινήσεις ανεξαρτησίας στη Λατινική Αμερική, όταν οι Γάλλοι θέλησαν να επεκτείνουν εκεί την επιρροή τους. Ηεξωτερική του πολιτική έναντι του Ελληνικού Ζητήματος ήταν ευνοϊκή για τους επαναστατημένους και η συμ- βολή του στην υπογραφή του Πρωτοκόλλου της Πετρούπολης (1826) και της Συνθήκης του Λονδίνου (1827), που έθεταν τις βάσεις για την ελληνική ανεξαρτησία, υπήρξε αποφασιστική. Αν ο τσάρος γνώριζε τις σκέψεις του Μέτερνιχ όπως τις διατύπωσε στον αυτοκράτορά του ή στην αλληλογραφία του με