1821: H Δημιουργία ενός έθνους-κράτους

37 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1: ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ σία– του πολέμου κατά των γαλλικών επαναστατικών νεωτε- ρισμών καταπιάστηκαν αμέσως με τη δημιουργία συλλογικού μηχανισμού εξισορρόπησης των διεθνών σχέσεων. Πρωτα- γωνιστές στην επιβολή κανόνων συντηρητικής νομιμότητας των κρατών υπήρξαν ο Ρόμπερτ Στιούαρτ Κάστλεριγ (1769- 1822) ως υπουργός Εξωτερικών της Αγγλίας και ο Αυστριακός ομόλογός του Κλέμενς Βένσελ Μέτερνιχ (1773-1859). Το Συνέδριο της Βιέννης (1814-1815) ήταν εμβληματικό μιας αντίληψης εξωτερικής πολιτικής με κύριο άξονα τον περιορι- σμό τόσο των αρπακτικών ορέξεων της Πρωσίας και της Ρω- σίας όσο και την προστασία της πολυεθνικής Αυστρίας από τις αφυπνιζόμενες δυνάμεις των εθνικών επαναστατικών κινημά- των. Η Αγγλία, που είχε ήδη αποδυθεί στη δημιουργία της υπερπόντιας αυτοκρατορίας της, βρήκε ιδανικούς συμμάχους στην προσπάθειά της να περιορίσει τους ταραξίες της ευρω- παϊκής σταθερότητας. 18 Το μίσος ωστόσο του Μέτερνιχ για κάθε επαναστατικό κί- νημα ή διεκδίκηση εθνικής ανεξαρτησίας δεν ήταν παρά ο ευεξήγητος φόβος του για την τύχη του κράτους που εκπροσω- πούσε. Η προσπάθειά του να επαναφέρει την ελέω Θεού νο- μιμότητα στους ευρωπαϊκούς θεσμούς αποτελούσε αναχρονι- σμό μετά τη Γαλλική Επανάσταση. Όμως παρά το 1821 στην Ελλάδα και το 1830 στη Γαλλία, ο Μέτερνιχ κατάφερε να δια- τηρηθεί η ειρήνη στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες έως το 1848 και στις εξωτερικές σχέσεις των Μεγάλων Δυνάμεων έως το 1853 (Κριμαϊκός πόλεμος). Το συνέδριο του Εξ λα Σαπέλ (1818) επανέφερε τη Γαλλία 18 Norman Davies, Europe. A History , Pimlico, Λονδίνο 1997, σ. 761-763.