1794: Οι σκοτεινές μέρες της Στοκχόλμης

1 7 9 4 : Ο Ι Σ Κ Ο Τ Ε Ι Ν Ε Σ Μ Ε Ρ Ε Σ Τ Η Σ Σ Τ Ο Κ Χ Ο Λ Μ Η Σ 23 που μοιράζονται το κτίριο μ’ εμένα δεν υποφέρουν από κάτι σοβαρότερο πέρα από την ίδια τους την ηλικία. Οι γιοι κι οι θυγατέρες τους κανόνισαν να τους φέρουν εδώ, επειδή ήθελαν να εξασφαλίσουν ότι θα τους φρόντιζαν καλά στα στερνά της ζωής τους χρόνια, αν και ποτέ δεν φαίνεται να βρίσκουν χρόνο να κάμουν κατά δώθε και να επισκεφτούν τους δικούς τους ηλι- κιωμένους, που παραμελημένοι επιστρέφουν στα παιδικάτα τους. Πιο κάτω, κατά μήκος του νερού, προς Φινμπούντα μεριά βρίσκεται το τρελάδικο. Από την πλευρά που στέκομαι στον πάγο μπόρεσα να μετρήσω εφτά ορόφους, κατανεμημένους σε όλο το μακρύ πρανές, στο οποίο τα θεμέλια έχουν ριχτεί με κλίση, σαν σκαλοπάτια που προορίζονταν για πατούσες γίγαντα. Το τρελάδικο είναι μόνιμη πηγή κουτσομπολιών στους διαδρόμους του νοσοκομείου. Λένε ότι οι τρελοί είναι υπερδιπλάσιοι απ’ όσους θα έπρεπε να στεγάζει το κτίριο. Πολλά παράθυρα είναι φραγ- μένα με σανίδες, άλλα έχουν κάγκελα. Όταν είχα πλησιάσει αρκετά στην πρόσοψη, μου φάνηκε πως άκουσα μια φωνή μονό- τονη από μέσα, έναν βόμβο κριτσανιστό, που μου θύμισε τις παιδικές μέρες της ζωής μου, όταν η περιέργεια με οδήγησε σε κάποια από τις κυψέλες στο χωράφι, όπου έμαθα τελικά να συν- δέω το ράθυμο βουητό τους με την απειλή από φαρμακερά κε- ντριά. Πρέπει να είναι οι ίδιοι οι τρελοί που παράγουν τέτοιους ήχους εκεί μέσα, μέσα στην ανίσχυρη τρέλα τους, στοιβαγμένοι ο ένας πάνω στον άλλον σε υπερβολικά στριμωχτούς χώρους. Κατά καιρούς έρχονται κύριοι και κυρίες από την πόλη, με άμα- ξες τετράτροχες, λαδώνουν με μερικά νομίσματα τους φύλακες και μπαίνουν εκεί μέσα, τόσο για να συγκλονιστούν όσο και για να διασκεδάσουν με τα καμώματα των τρελών. Όσοι από το προσωπικό έχουν την αντοχή ν’ ασχολούνται με τέτοια πράγμα-