10 μέρες στην τρελογιαγιά

10 ΜΕΡΕΣ ΣΤΗΝ ΤΡΕΛΟΓΙΑΓΙΑ | 9 αλλά η διαφορά στο μυαλό είναι ακόμα μεγαλύτερη. Η Καρολίνα είναι πάντα το μωρό. Είμαι δέκα χρονών, κι αφού είμαι δυο χρόνια μεγαλύτερη, αυτό σημαίνει ότι η αδερφή μου είναι πέντε χρονών. Δεν κάνω λάθος, είμαι άριστη μαθήτρια και αετός στην αριθμητική. Δέκα μείον δυο στην περίπτωσή μας κάνει πέντε. Με τις βλακείες που κάνει, θα είναι νήπιο για πάντα, στους αιώνες των αιώνων. Η ενσάρκωση της ανωριμότητας. Και οι γονείς μου, πάντως, λένε ότι τα δεύτερα παιδιά δεν ενηλικιώνονται ποτέ. Δεν έχω σωτηρία. Πρέπει όμως να ομολογήσω ότι η Καρολίνα έχει ένα μεγάλο ταλέντο, στην όσφρηση. Αν κρύψουμε μια σοκο­ λάτα οπουδήποτε στο σπίτι, θα τη μυρίσει. Κάτω από το στρώμα, πίσω από τη βιβλιοθήκη, στην ντουλάπα ανάμε­ σα στις πετσέτες. Αν δεν τη μυρίσει αμέσως, θα ξυπνήσει τη νύχτα και θα πάει σαν υπνοβάτης να τη βρει. Θα τη φάει αμέσως και θα πετάξει το περιτύλιγμα στον κάδο. Ποτέ κανείς δεν τη μαλώνει, επειδή είναι τακτική, πετάει τα σκουπίδια στον κάδο, μαζεύει τα πιάτα από το τραπέ­ ζι και τακτοποιεί τα τρόφιμα στο ψυγείο. Δε λέω για τα υπόλοιπα, για παράδειγμα δε λέω ότι μυρίζει το μπρόκο­ λο, επειδή το μπρόκολο βρομάει μέχρι την είσοδο της πολυκατοικίας μας. Τέλος πάντων, αυτή είναι και θα περάσω όλη μου τη ζωή μαζί της. Ακόμα κι αν αλλάξω σχολείο, ακόμα κι αν πάω