Αιχμές - Τεύχος #4

} Το τζάκι σιγοκαίει, δώρα κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο, φωτάκια παντού και η ατμόσφαιρα μοσχοβολάει κανέλα, μοσχοκάρυδο, βούτυρο, κρασί… Χρόνια πολλά; Χμμ, σαν διαφήμιση μοιάζει όλο αυτό, κάτι δεν κολλάει. Πάμε πάλι. Τρέξιμο, άγχος μη λείψει τίποτα, αγωνία αν θα φτάσουν τα χρήματα, άγχος αν θα πετύχει ο κουραμπιές, λίγη ντροπή που πήραμε έτοιμες δίπλες, ένταση με τα παιδιά που είναι στο σπίτι, συγκρούσεις με την οικογένεια, ας το ρίξουμε στο φαΐ, μια φορά τον χρόνο είναι, έλα μωρέ, άντε γεια μας, και του χρόνου με υγεία! Πιο οικείο έτσι; Πολλές φορές οι γιορτές καταλήγουν να είναι ένα υπερφαγικό επεισόδιο δίχως τελειωμό. Κρατάει μέρες, από το τσιμπολόγημα, μέχρι τα Φώτα, που νιώθουμε ότι δεν θέλουμε να ξαναφάμε στη ζωή μας. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Γιατί το φαγητό γίνεται το επίκεντρο της προσοχής μας και καταλήγουμε να έχει άσχημο συναισθηματικό απόηχο; Ας δούμε μερικούς λόγους: Στον δυτικό κόσμο δίνεται έμφαση στην υπερκατανάλωση. Η διακόσμηση, η αγορά δώρων και οι ετοιμασίες μπορεί να φτάσουν στην υπερβολή και επομένως να προκύπτει υπερπληθώρα και στην τροφή. Υπάρχουν αρκετά εδέσματα που είναι διαθέσιμα μόνο λίγες μέρες τον χρόνο ή ακόμα και για μία μόνο μέρα (π.χ. γεμιστή γαλοπούλα). Έτσι, προσπαθούμε να παρατείνουμε την εμπειρία όχι μασώντας περισσότερο αλλά τρώγοντας μεγαλύτερες ποσότητες. Στις γιορτές καταναλώνουμε περισσότερο αλκοόλ, που χαλαρώνει και τις αντιστάσεις μας, έτσι δεν μπορούμε να ελέγξουμε καλά τις παρορμήσεις μας και τρώμε και τρίτο μελομακάρονο. Στα οικογενειακά τραπέζια συχνότατα νιώθουμε έντονα συναισθήματα, θετικά και αρνητικά. Οι εντάσεις και οι συγκρούσεις δεν λείπουν, όταν αναγκαζόμαστε να φάμε με συγγενείς που «δεν επιλέξαμε». Το φαγητό κρατάει το στόμα απασχολημένο. Μας αποσπά την προσοχή και «καταπίνουμε» διάφορα συναισθήματα και ανείπωτα λόγια. Στις γιορτές χαλαρώνουμε. Το φαγητό είναι ένα πολύ καλό αγχολυτικό αλλά και ένας τρόπος ανταμοιβής μας για να χαρίσουμε λίγες στιγμές ξεγνοιασιάς και απόλαυσης. Τι κάνουμε λοιπόν; Πώς μπορεί το γιορτινό φαγητό να μπει στη ζωήμας με έναν τρόπο υγιή; Ψωνίζοντας, μαγει- ρεύοντας και τρώγοντας «ψυχο-γαστρονομικά». Δηλαδή απολαμβάνουμε τη διαδικασία, χωρίς άγχος και αρνητισμό. Χαιρόμαστεταψώνια,δίνονταςχρόνοναδιαλέξουμεκαλέςπρώ- τες ύλες. Μαγειρεύουμε με ενσυνειδητότητα, απολαμβάνοντας τα αρώματα, τις υφές, τη συναρμολόγηση των υλικών σε υπέ- ροχαπιάτα (κι αν πετύχουν, πέτυχαν!). Αφηνόμαστε στις χαρές της δημιουργικότητας και δοκιμάζουμε νέες συνταγές. Τρώμε εν- συνείδητα, με έμφαση στην ποιότητα και όχι την ποσότητα, αργά, με όλες τις αισθήσεις μας παρούσες, όχι αυτόματα και βιαστικά. Σε- βόμαστε τα όρια του σώματός μας – η υπερβολή δεν επιμηκύνει την απόλαυση αλλά αφήνει απαίσια επίγευση! Σταματάμε όταν χορτάσουμε, ελεύθεροι από καταναγκασμό τύπου «μιαφορά τον χρόνο». Η ζωή είναι γεμάτη από γιορτές και το φαγάκι τις στο- λίζει όμορφα, δεν είναι όμως το παν. Δίνουμε την προσοχή μας και σε άλλα πράγματα εκτός του φαγητού: έθι- μα, χειροτεχνίες, εκδρομές, περιπάτους, το αναμμέ- νο τζάκι, τα δώρα, τα φωτάκια... Ουπς, μπήκαμε πάλι στη διαφήμιση! Τι όμορφες που είναι τελικά οι γιορτές. Χρόνια πολλά!  ΓΙΟΡΤΙΝΌ ΦΑΓΆΚΙ… ΨΥΧΟ- ΓΑΣΤΡΟΝΟΜΙΚΆ! ΤΗΣ ΚΑΛΛΙΌΠΗΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛΊΔΟΥ ΞΈΝΗ ΛΟΓΟΤ Ε ΧΝΊ Α Α ΙΧΜΉΣ | 31