Αιχμές - Τεύχος #3

« « JULIA PHILLIPS Γη που χάνεται ΜΕΤΆΦΡΑΣΗ: ΙΩΆΝΝΑ ΗΛΙΆΔΗ Με φόντο την απομακρυσμένη χερσόνησο της Καμτσάτκα στα βάθη της Ρωσίας, και αφορμή την εξαφάνιση δύο κοριτσιών, ξετυλίγεται ένα μοναδικό μυθιστόρημα που μας μεταφέρει σε έναν ολόκληρο κόσμο, απόκοσμο αλλά και οικείο. Στο χωριό όλοι ήξεραν την Ξιούσα και τον αδελφό της όχι ως μελλοντική τραπεζική υπάλληλο και ως φωτογράφο αλλά ως παιδιά βοσκών. Η οικογένειά της ήταν μια από τις πάρα πολλές πηγές κρέατος και δερμάτων στο Έσο. Οι παππούδες κι ο πα- τέρας της ζούσαν όλο τον χρόνο στην τούνδρα μαζί με τα ζώα τους, ενώ η μητέρα της έμενε με την ίδια και τον ΤσέγκαστοΈσοώσπου να τελειώσουν τα μαθήματα. Ύστερα επέστρεφαν πάλι στις ερημιές. Η Ξιούσα είχε χάσει όλες τις καλοκαιρινές διακοπές όταν ήταν μικρή, καθώς την τραβολογού- σαν μαζί με την υπόλοιπη οικογένεια για δουλειά στα άδεια βοσκοτόπια, ενώ τα λευκά παιδιά στο χωριό μπορούσαν να παίζουν ποδόσφαιρο στους δρόμους και να κρύβονται κάτω από στέγες όταν έβρεχε. Το καλοκαίρι το Έσο ήταν όμορφο: Τα αγροτόσπιτα ξαναβάφονταν στα βασικά χρώματα, οι κήποι θέριευαν από τα λαχανικά, τα ποτάμια φούσκωναν και τα βουνά που περιέβαλλαν το χωριό σκούραιναν από τα πυκνά φυλλώματα των δέ- ντρων. Η Ξιούσα δεν είχε την ευκαιρία να απολαύσει το θέαμα ώσπου έγινε δεκαεφτά χρονών. Αυτό που όριζε τα καλοκαίρια της ήταν οι απαιτήσεις των κοπαδιών: χιλιόμετρα καβάλα στ’ άλογο, πονεμένα πόδια, πιασμένη πλάτη· κουνούπια να τρυπώνουν ύπουλα κάτω απ’ τα ρούχα της και να λε- κιάζουν τοδέρμα της με το ίδιο της τοαίμα· βιαστικάμπάνιασταπαγωμένα νερά του ποταμού· τα πειράγματα του Τσέγκα· η πικρία της μητέρας της· οι επιπλήξεις της γιαγιάς της· οι τσακωμοί των αντρών σχετικά με τα λεφτά που θα έπρεπε να είχαν βγάλει από τις σφαγές της περασμένης χρονιάς και τα χρέη που σχεδίαζαν να ξεπληρώσουν τούτην εδώ· η πλούσια μεταλλική γεύση του κρέατος ταράνδου στο στόμα της πρωί, μεσημέρι και βράδυ, για μέρες, εβδομάδες και μήνες, ώσπου να έρθει η ώρα να γυρίσουν πάλι στο σπίτι. Πόσο λαχταρούσε η Ξιούσα ένα βιβλίο ή ένα ποπ τραγούδι ή μια εκ- πομπή στην τηλεόραση, οτιδήποτε για να σπάσει η μονοτονία του τοπίου – χορτάρι και λόφοι και θάμνοι και κέρατα ζώων και ορίζοντας. ANNIE ERNAUX Μια γυναίκα ΜΕΤΆΦΡΑΣΗ: ΡΊΤΑ ΚΟΛΑΐΤΗ Το Μια γυναίκα είναι η ιστορία κάθε γυναίκας, η ιστορία κάθε μητέρας, η ιστορία κάθε κόρης. Μια βαθιά συγκινητική αφήγηση για τον μοναδικό αυτό δεσμό, που ριζώνει μέσα μας, και μας κάνει αυτό που είμαστε. Το μόνο που ονειρευόμουν ήταν να φύγω. Δέχτη- κε να με αφήσει να πάω στο λύκειο της Ρουέν και αργότερα στο Λονδίνο. Ήταν πρόθυμη να κάνει οποιαδήποτε θυσία για να έχω μια ζωή καλύτερη από τη δική της, ακόμα και την πιο μεγάλη, να την αποχωριστώ. Μακριά απ’ το βλέμμα της, όρμησα καταπάνω σε ό,τι μου απαγόρευε· περιδρόμιαζα ό,τι έβρισκα μπροστά μου, ύστερα έπαψα να τρώωγιαβδομάδες, μέχρι που έφτασασε μια κατάστασησκοτοδίνης. Τότε ένιωσα τι σημαίνει να είσαι ελεύθερος. Ξέχασα τις συγκρούσεις μας. Φοι- τήτρια φιλολογίας, είχα για κείνην μια εικόνα εξευγενισμένη, χωρίς φωνές μήτε βία. Ήμουν σίγουρη τόσο για την αγάπη της όσο και για μια κατάφω- ρη αδικία: εκείνη πουλούσε πατάτες και γάλα απ’ το πρωί ως το βράδυ προκειμένου εγώνα κάθομαι σ’ ένααμφιθέατρο και ν’ ακούωναμιλάνε για τον Πλάτωνα. Μολονότι δεν μου έλειπε, χαιρόμουν κάθε φορά που την ξανάβλεπα. Συ- νήθως, γύριζα στο σπίτι μετά από μια ατυχή ερωτική ιστορία, για την οποία δεν μπορούσα να της μιλήσω, ακόμα κι αν εκείνη μου εκμυστηρευό- ταν μυστικά άλλων κοριτσιών ψιθυριστά (ποια έβγαινε με ποιον, η τάδε ήταν έγκυος και απέβαλε και ούτω καθεξής): ήταν σαν κάτι το συμφωνη- μένο, παρότι ήμουν αρκετά μεγάλη για ν’ ακούω τέτοια πράγματα, δεν θα με αφορούσαν ποτέ προσωπικά. Όταν έφτανα, ήταν πίσω απ’ τον πάγκο. Οι πελάτισσες γύριζαν απ’ την άλλη. Κοκκίνιζε λιγάκι και χαμογελούσε. Αγκαλιαζόμασταν στην κουζίνα, αφού είχε φύγει και η τελευταία πελάτισσα. Με ρωτούσε για το ταξίδι, τις σπουδές, προσθέτοντας «να μου δώσεις τα ρούχα σου να τα πλύνω», «σου ’χωκρατήσει όλες τις εφημερίδες αφότου έφυγες». Συμπεριφερόμασταν η μια στην άλλη με ευγένεια, σχεδόν ντροπαλοσύνη, όπως οι άνθρωποι που δεν ζουν πια μαζί. Για χρόνια, η σχέση μου μαζί της ήταν μονάχα οι επι- στροφές στο σπίτι. » » ΞΈΝΗ ΛΟΓΟΤ Ε ΧΝΊ Α Α ΙΧΜΉΣ | 13