Αιχμές - Τεύχος #2

Σ την πρώτη μας συνάντηση με τον κα- θηγητή Στάθη Καλύβα και την επιμε- λήτρια των εκδόσεων Μεταίχμιο Ελέ- νη Μπούρα, επελέγη ένας μάλλον πε- ρίεργος τίτλος εργασίας για τη συζή- τηση που επρόκειτο να ακολουθήσει: Μία προ- σευχή στο μέλλον . Περίεργος, ανακριβής, πλην όμως δόκιμος και αρκετά εύστοχος. Διότι η συζήτηση ξεκινάει από την ανατολή του νέου ελληνικού κράτους και φτάνει μία δεκαετία μπροστά μας, στο μέλ- λον, στην Ελλάδα του 2030. Τελικώς επελέγη ως τίτλος Το ελληνικό όνειρο , ένας τίτλος που δια- τηρεί το στοιχείο της ελπίδας, αλλά στέκεται πιο κοντά στον ρεαλισμό και στην πραγματικό- τητα. Όταν προσεύχεσαι, περιμένεις μία λύση από τον ουρανό. Όταν ονειρεύεσαι, εγείρεις απαιτήσεις προς τον εαυτό σου. Κατάμίαεκδοχή, αυτότοβιβλίοείναι ημεγαλύ- τερη συνέντευξη που έχει παραχωρήσει ο Στάθης Καλύβας. Οι ερωτήσεις είναι τέτοιες που ενδεχο- μένως θα του κάνατε κι εσείς, προκειμένου να κα- ταλάβουμε ποιες ήταν οι δυνάμεις, οι συσχετι- σμοί και τα γεγονότα που οδήγησαν στη γέννηση και στην εξέλιξη του ελληνικού κράτους από την Επανάσταση μέχρι τις μέρες μας. Στην ερώτηση, γιαπαράδειγμα, ανοΟθωμανισμός είναι πειστικό άλλοθι για τις καχεξίες μας, ο Στάθης Καλύβας απαντά: «Μεταθέτουμε την ευθύνη των αποτυ- χιώνμαςστο(οθωμανικό)παρελθόν,ενώπορευό- μαστε με την καμπούρα τού συνεχώς αδικημένου και επομένως προδομένου. Το μοτίβο του αδικη- μένουκαιπροδομένουλαούείναιμιαμόνιμηεπω- δός στη λογοτεχνία μας και αναπαράγει έναν μύθο που πολύ βολικά μας απομακρύνει από τις ευθύνες μας, διαιωνίζοντας ταυτόχρονα την κα- κοδαιμονία, γιατί δεν έχει νόημα να επιχειρήσου- με να διορθώσουμε τα πράγματα, τη στιγμή που αναπόφευκτα θα μας προδώσουν κάποιοι άλλοι, ξένοι ιδίως – εννοείται». Και αρκετές σελίδες μετά, διατρέχοντας την εμπειρία της οικονομικής κρίσης, τίθεται το θέμα της ροπής μας προς τον διχασμό. Και λέει ο Στάθης Καλύβας: «Σήμερα η μεγάλη υποβό- σκουσα διαιρετική τομή, το πολιτικοκοινωνικό ρήγμα που διαπερνά τη διάκριση δεξιάς και αρι- στεράς, έχει να κάνει κυρίως με μια εκδοχή της σύγκρουσης εξωστρέφειας και εσωστρέφειας, αλλαγής και συντήρησης. Από τη μια υπάρχει η ροπή να γίνουμε μια χώρα οικονομικά πιο αντα- γωνιστική, πιο δυναμική, πιο εξωστρεφής, και από την άλλη υπάρχει οφόβος που αισθάνονται τα στρώματα εκείναπου αδυνατούν ναπαρακο- λουθήσουν τις εξελίξεις και που ουσιαστικά προκρίνουν την ακινησία. Βέβαια, δεν το εκ- φράζουν με αυτούς τους όρους, αλλά αυτό που λέγεται συνήθως είναι να μην αλλάξει κάτι, αν κάποιος θίγεται, ή αν η προτεινόμενη λύση δεν είναι η καλύτερη δυνατή, η τέλεια». Και μετά την κρίση, όταν το τοπίο αρχίζει πάλι και καθαρίζει, η συζήτηση έχει να κάνει με το μέλλον. Ποιος, αλήθεια, πρέπει να είναι ο εθνι- κός μας στόχος για τις επόμενες δεκαετίες; Τι πρέπει να κάνουμε με το δημογραφικό πρόβλη- μα; Να ενσωματώσουμε νέους πληθυσμούς; Ποιους; Και πώς; Όλα αυτά τα δύσκολα με έναν σκοπό: την παραγωγή ευτυχίας που θα εξάγου- με διεθνώς. ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΟΝΕΙΡΟ ΓΡΆΦΕΙ Ο ΚΏΣΤΑΣ ΓΙΑΝΝΑΚΊΔΗΣ Ο ΣΤΆΘΗΣ ΚΑΛΎΒΑΣ ΕΊΝΑΙ ΚΑΘΗΓΗΤΉΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΉΣ ΕΠΙΣΤΉΜΗΣ ΣΤΗΝ ΟΞΦΌΡΔΗ. Ο ΚΏΣΤΑΣ ΓΙΑΝΝΑΚΊΔΗΣ ΕΊΝΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΆΦΟΣ ΑΠΌ ΤΟ 1989. ΕΡΓΆΖΕΤΑΙ ΣΤΟ PROTAGON, ΣΤΑ ΝΈΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ BEST 92.6. * ΤΟΒΙΒΛΙΟ ΤΟΕΛΛΗΝΙΚΟΟΝΕΙΡΟ: ΜΙΑΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑΤΟΠΑΡΕΛΘΟΝ ΚΑΙΤΟΜΕΛΛΟΝΤΗΣΕΛΛΑΔΑΣ ΘΑΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕΙΣΤΙΣ7/12. ΤΟ ΜΟΤΊΒΟ ΤΟΥ ΑΔΙΚΗΜΈΝΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΔΟΜΈΝΟΥ ΛΑΟΎ ΕΊΝΑΙ ΜΙΑ ΜΌΝΙΜΗ ΕΠΩΔΌΣ ΣΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΊΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΝΑΠΑΡΆΓΕΙ ΈΝΑΝ ΜΎΘΟ ΠΟΥ ΠΟΛΎ ΒΟΛΙΚΆ ΜΑΣ ΑΠΟΜΑΚΡΎΝΕΙ ΑΠΌ ΤΙΣ ΕΥΘΎΝΕΣ ΜΑΣ, ΔΙΑΙΩΝΊΖΟΝΤΑΣ ΤΑΥΤΌΧΡΟΝΑ ΤΗΝ ΚΑΚΟΔΑΙΜΟΝΊΑ, ΓΙΑΤΊ ΔΕΝ ΈΧΕΙ ΝΌΗΜΑ ΝΑ ΕΠΙΧΕΙΡΉΣΟΥΜΕ ΝΑ ΔΙΟΡΘΏΣΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΆΓΜΑΤΑ, ΤΗ ΣΤΙΓΜΉ ΠΟΥ ΑΝΑΠΌΦΕΥΚΤΑ ΘΑ ΜΑΣ ΠΡΟΔΏΣΟΥΝ ΚΆΠΟΙΟΙ ΆΛΛΟΙ, ΞΈΝΟΙ ΙΔΊΩΣ – ΕΝΝΟΕΊΤΑΙ. | 25