Αιχμές - Τεύχος #2

H ΤΡΟΜΕΡΗ ΚΑΙ ΦΟΒΕΡΗ ANNIE ERNAUX ΚΑΙ ΤΟ AUTOFICTION Η Annie Ernaux (Ανί Ερνό, 1940) είναι μία από τις σημαντικότερες σύγ- χρονες συγγραφείς της Γαλλίας – τιμήθηκε με το βραβείο Marguerite Yurcenar για τη συνολική της συνει- σφορά στα γράμματα, ενώ ήταν υποψήφια για το Man Booker International το 2019 με αφορμή την εμβληματική αυτοβιογραφία της Τα χρόνια που πρόσφατα μεταφράστηκε στα αγγλικά. Αυτόπου τη διαφοροποιεί από τους ομοτέχνους της είναι ότι τα βιβλία της, τα οποία καλύπτουν μια συγγραφική διαδρομή τριάντα και πλέον χρόνων, βασίζονται στα προσωπικά της βιώμα- τα. Κάποιοι αγγλόφωνοι κριτικοί και εκδότες μπήκαν στον πειρασμό να κατατάξουν το έργο της στααπομνημονεύματα, αλλάη ίδιαηErnaux είναι απόλυτη: γράφει μυθιστορήματα, λογοτε- χνία. Αυτή καθαυτή η κατάδυση στον εαυτό σου σε μιαν άλλη εποχή της ζωής σου και η αφήγηση της ιστορίας που προκύπτει από αυτήν είναι ξε- κάθαρα λογοτεχνία, πιστεύει η ίδια. Από τις εκδόσεις Μεταίχμιο κυκλοφορούν τα έργα της Ο τόπος και Μια γυναίκα τα οποία αντι- κατοπτρίζουν τησχέση της με τονπατέρακαι τη μητέρα της. Την Άνοιξη του 2021 θα κυκλοφορή- σουν Tα xρόνια . Όλα τα βιβλία μεταφράζει η Ρίτα Κολαΐτη. Ηπροσωπική μαρτυρίασταβιβλία της Annie Ernaux ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΛΈΝΑΣ ΣΠΥΡΟΠΟΎΛΟΥ * «Αυτός ο τρόπος γραφής [...] με βοηθάει να βγω από τη μοναξιά και τη σκοτεινιά της προσωπι- κής ανάμνησης, μέσα από μια γενικότερη προ- σέγγιση» γράφει η Annie Ernaux στο αυτοβιο- γραφικό της βιβλίο με τίτλο Μια γυναίκα (μτφρ. Ρίτα Κολαΐτη). Δεν είναι το πρώτο βιβλίο στην παγκόσμια λογοτεχνία που καταπιάνεται με το autofiction. Η αυτοβιογραφία στην εγχώρια και ξένη λογοτεχνία είναι ένα είδος που ακμάζει τα τελευταία χρόνια. Δημόσιο και ιδιωτικό αναμει- γνύονται υπό το πρόσχημα της λογοτεχνικής έκφρασης και της αισθητικής απόλαυσης. Πολλά μπορούμε να πούμε για να ερμηνεύ- σουμε τοφαινόμενο: Στέρεψαν οι ιδέες και «λεη- λατούμε» τα του οίκου μας; Έχασε ο μύθος την αίγλη του και το πραγματικό αναδεικνύεται πιο ζουμερό; Ή η παθολογία του ναρκισσισμού επι- μολύνει και τη λογοτεχνία; Όπως και αν το δού- με, μένει νακριθεί τοαποτέλεσμασε βάθος χρό- νου για το τι από όλα αυτά είναι τέχνη ή προσω- πικό acting out. Το σίγουρο στην Annie Ernaux, και αυτό την κά- νει μια συγγραφέα που σε αγγίζει σε βάθος, είναι ότι τα βιβλία της περιγράφουν μεν τη ζωή των γονιών της, όμως κατορθώνει να σπάσει τον κα- θρέφτη του ειδώλου της οικογένειάς της και να μεταφέρει την υποκειμενικότητα ενός βιώματος πουτελικάακουμπάτοσυλλογικό.Οπατέρας της Ernaux από αντιήρωας γίνεται ένας ήρωας της ιστορικής πραγματικότητας, η μητέρα της έχει στοιχεία γυναικών που ζήσαμε ή γνωρίσαμε στη μεταπολεμική Ευρώπη. Ο πόνος της δεν αφορά μόνον εκείνη. Είναι ο πόνος κάθε ανθρώπου που παλεύει να ξεχωρίσει χωρίς να θέλει να εξιδανι- κεύσει, να θάψει ή να αρνηθεί τις ρίζες του. *TO ΔΕΥΤΕΡΟΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΛΈΝΑΣ ΣΠΥΡΟΠΟΎΛΟΥ ΜΕ ΤΙΤΛΟ ΤΆΙΣΈ ΜΕ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ ΤΟΝΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟ ΤΟΥ 2020. ΔΟΥΛΕΙΆ ΤΟΥ ΜΥΘΙΣΤΟΡΙΟΓΡΆΦΟΥ ΕΊΝΑΙ ΝΑ ΠΕΙ ΤΗΝ ΑΛΉΘΕΙΑ. ΚΆΠΟΙΕΣ ΦΟΡΈΣ ΔΕΝ ΞΈΡΩ ΠΟΙΑ ΕΊΝΑΙ Η ΑΛΉΘΕΙΑ ΠΟΥ ΨΆΧΝΩ ΑΛΛΆ ΠΆΝΤΑ ΑΥΤΉΝ ΑΝΑΖΗΤΏ. ΤΟΒΙΒΛΙΟ ΜΙΑΓΥΝΑΙΚΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙΣΤΙΣ26/11. 18 |