Παιδιά διάλειμμα: Χειμώνας 2019-2020 Τεύχος 40

Η Έμελιν Πάνκχερστ γεννήθηκε στο Μάντσεστερ της Μεγάλης Βρετανίας το 1858. Ήταν πολιτικά δραστήρια και υπήρξε αρχηγός του βρετανικού κινήματος των σουφραζετών (από τη γαλλική λέ- ξη suffrage που σημαίνει ψήφος ) που αγωνιζόταν για να αποκτήσουν οι γυναίκες κοινωνικά και πο- λιτικάδικαιώματα και κυρίως τοδικαίωμαψήφου. Η επαφή της με τα κινήματα που αγωνίζονταν για την ισότητα των δύο φύλων ξεκίνησε την εποχή που σπούδαζε στο Παρίσι. Επιστρέφοντας στη Βρετανία ξεκίνησε έναν μεγάλο αγώνα για να εμπνεύσει τις γυναίκες να διεκδικήσουν το δικαίωμα ψήφου. Το 1903 ίδρυσε το κίνημα «Κοινωνική και Πολιτική Ένωση Γυναικών» (WSPU), που είχε μέλη μόνο γυναίκες και σύν- θημά του τη φράση «deeds, no words» («πρά- ξεις, όχι λόγια). Τα μέλη του κινήματος έμειναν γνωστά ως «σουφραζέτες» εξαιτίας ενός χλευα­ στικού σχολίου της εφημερίδας Daily Mail . Οι σουφραζέτες έμειναν στην ιστορία για τις ριζοσπαστικές μεθόδους που χρησιμοποιούσαν. Με την Πάνκχερστ για αρχηγό ήταν αποφασι- σμένες να δείξουν πόσο λάθος έκαναν όσοι πίστευαν πως οι γυναίκες δεν είχαν να πουν τί- ποτα σημαντικό για το πώς έπρεπε να κυβερνιέ- ται η χώρα. Η Πάνκχερστ συνελήφθη πολλές φορές από την αστυνομία, αλλά αυτό δεν κατά- φερε να τη σταματήσει. Αντίθετα πίστευε ότι η δημοσιότητα που έπαιρνε ο αγώνας τους θα λειτουργούσε υπέρ τους. Ακόμα και όταν την ηγεσία της οργάνωσης ανέλαβε η κόρη της Κρίσταμπελ, η Έμελιν πα- ρέμεινε ενεργή συνεχίζοντας να διαδηλώνει και να ταξιδεύει στον κόσμο για να κάνει γνωστά τα αιτήματα του κινήματος. Η δράση του σταμάτη- σε μετά το ξέσπασμα του Α΄ Παγκόσμιου πολέ- μου και η κυβέρνηση απελευθέρωσε τις φυλα- κισμένες σουφραζέτες, οι οποίες βοήθησαν τον αγώνα όπως μπορούσαν. Το 1918 ο νόμος άλλαξε, επιτρέποντας σε κάποιες γυναίκες άνω των 30 ετών να ψηφίζουν. Η Έμελιν Πάνκχερστ πέθανε στις 14 Ιουνίου του 1928, λίγες μόνο εβδομάδες πριν ψηφιστεί ο νό- μος που έδινε δικαίωμα ψήφου σε όλες πλέον τις γυναίκες άνω των 21 ετών. ΗΚέιτ Πάνκχερστ, απόγονος της Έμελιν Πάνκ­ χερστ, είναι η συγγραφέας των βιβλίων Υπέροχες γυναίκες που άλλαξαν τον κόσμο και Υπέροχες γυναίκες που έκαναν θαύματα . Είναι κάτι που με απασχολεί… Ο μικρός δημοσιογράφος συναντά… Eξαμηνιαία Εφημερίδα για παιδιά του Δημοτικού Τεύχος 40 ό Χειμώνας 2019-2020 ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ Δάφνη Βρέλλη, Αγγελική Μποζίκη, Μάρω Ταυρή ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ – ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΣΕΛΙΔΟΠΟΙΗΣΗ Ουρανία Λυμπεροπούλου ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ Παιδική εφημερίδα «Παιδιά, διάλειμμα!» Εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ Τ.Θ. 21001, Τ.Κ. 114 10 ΑΘΗΝΑ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ-ΠΑΡΑΓΩΓΗ Εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΣΕ ΣΧΟΛΕΙΑ ΚΑΙ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΑ Ο Άρης Δημοκίδης γεννήθηκε το 1978 στη Θεσσα- λονίκη, όπου και ζει. Είναι δημοσιογράφος και υπήρξε για χρόνια διευθυντής του site LIFO.gr. Η σειρά ΑΟΡΑΤΟΙ ΡΕΠΟΡΤΕΡ μέχρι στιγμής αριθμεί πέντε βιβλία. Το συρτάρι του Άρη Δημοκίδη Γεια χαρά, παιδιά! Να σας μεταφέρω «πίσω απ’ τις κάμερες» και να σας πω πώς έγραψα τη νέα περιπέτεια των Αόρατων Ρεπόρτερ με τίτλο Η κατάρα της χαμένης Ατλαντίδας ; Λοιπόν, όλα ξεκίνησαν πριν από πολλά χρόνια, όταν με κάλεσε ένα σχο- λείο της Σαντορίνης να πάω στο νησί να παρουσιάσω τα βιβλία μου. Τότε είχα ήδη φτιάξει τους Αόρατους Ρεπόρτερ και τους είχα στείλει ως ανταποκριτές- ντετέκτιβ να λύσουν μυστήρια σε πολλά μέρη του εξωτερικού – από το Τόκιο και τη Μόσχα μέχρι τη Νέα Υόρκη και τον Βόρειο Πόλο. «Μα γιατί δεν τους στέλνετε καμιά φορά στην Ελλάδα;» με ρώτησαν τα παιδιά εκεί. Τους είπα ότι ήταν καλή ιδέα, αλλά πού; «Εδώ! Στη Σαντορίνη!» μου είπαν και πρόσθεσαν: «Ξέρετε ότι κάπου εδώ είναι χαμένη η αρχαία Ατ- λαντίδα; Στείλτε τους ΑΟΡ να τη βρουν!». Μου έδωσαν πολλές πληροφορίες που ήξεραν πως θα με βοηθούσαν... Γυρνώντας σπίτι μου κάθισα και κατέγραψα όλα όσα μου είπαν, αλλά και όσα μου έκαναν εντύπωση στη Σαντορίνη (και ήταν πολλά, είναι υπέροχο νησί). Έπειτα άρχισα να γράφω το βιβλίο. Στην Κατάρα της χαμένης Ατλαντίδας η μία ανατροπή διαδέχεται την άλλη Το συρτάρι του συγγραφέα είναι ένας κόσμος μαγικός. Κάποιοι λένε πως εκεί υπάρχουν πολλές μικρές ιστορίες, χωρίς αρχή, μέση ή τέλος, και πως κρατούνται φυλακισμένοι άγνωστοι ήρωες και ηρωίδες. Αν ανοίξεις το συρτάρι, τότε ξεπηδούν μεμιάς στον έξω κόσμο και προσπαθούν να δραπετεύσουν. Οι ρεπόρτερ της εφημερίδας Παιδιά, διάλειμμα! ξεδιαλύνουν τον μύθο και φέρνουν στο φως τα μυστικά που κρύβει το συρτάρι του συγγραφέα. Κ.Π. 12810 και όλοι οι ΑΟΡ ενώνονται για να διασκεδάσουν, αλλά και για να σώσουν το νησί απ’ την καταστροφή. Στο μεταξύ, βέβαια, θα λύσουν και το μεγάλο μυ- στήριο της Ατλαντίδας. Ελπίζω τα παιδιά της Σαντορίνης που μου έδωσαν την ιδέα, αλλά και όλα τα παιδιά, να περάσουν ωραία διαβάζοντας το βιβλίο. ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ ΕΚΔΟΤΙΚH Α.Ε. Ιπποκράτους 118, 11472 Αθήνα. Τηλ.: 211 3003500, Fax: 211 3003562. email: metaixmio@metaixmio.gr www.metaixmio.gr Τον αγαπημένο συγγραφέα της σειράς Ta τελευταία παιδιά στη Γη Μαξ Μπράλιερ Τη συνέντευξη πήρε o Hλίας Κορκολής, μαθητής της Ε΄ Δημοτικού Διάβασε το νέο βιβλίο της σειράς με τίτλο Η λεπίδα του μεσονυχτίου . Έμελιν Πάνκχερστ 1858-1928 Πότε αρχίσατε να γράφετε; Κατάλαβα από μικρός ότι ήθελα να διηγούμαι ιστορίες, γύρω στα 9 ή τα 10 μου. Δεν ήξερα όμως τι σήμαινε αυτό – δεν ήξερα αν ήθελα να σχεδιάζω βιντεοπαιχνίδια ή να ζωγραφίζω κόμικς ή να φτιάχνω ταινίες. Μόνο όταν έφτασα στο πανεπιστήμιο –κι έπειτα μετακόμισα στη Νέα Υόρκη– ασχολή- θηκα στα σοβαρά με το γράψιμο. Και πάλι όμως, τα πρώτα μου γραπτά ήταν για ενήλικες – και δεν ήταν και τόσο τρομερά, εδώ που τα λέμε. Βρήκα τη φωνή μου μόνο όταν ανακάλυψα ότι μου άρεσε να γράφω για παιδιά. Από τι εμπνευστήκατε και γράψατε μια ιστορία με ζόμπι; Όλες οι παλιές ταινίες με ζόμπι –όπως Το ξύπνημα των νεκρών – με επηρέασαν τρομερά ως παιδί. Όπως και διάφορα βιντεοπαιχνίδια τύπου Zombies Ate My Neighbors. Μου αρέσουν τα ζόμπι γενικά. Βρίσκω ότι έχουν πλάκα. Πώς αισθάνεστε που τα Τελευταία παιδιά στη Γη έγιναν τηλεοπτική σειρά; Είμαι πολύ χαρούμενος που επιτέλους άρχισε να προβάλλεται και μπορεί ο κόσμος να τη δει! Ήμουν τυχερός, γιατί μπόρεσα να γράψω μεγάλο μέρος της σειράς και να συμμετάσχω σε όλες τις αποφάσεις όσον αφορά το δημιουργικό κομμάτι, οπότε σε μεγάλο βαθμό είναι και δικό μου δη- μιούργημα. Ετοιμάζετε κάτι άλλο αυτό τον καιρό; Μπορείτε να μας μιλήσετε γι’ αυτό; Ναι, βέβαια! Δουλεύω τα επόμενα βιβλία των Τελευταίων παιδιών στη Γη . Θα ακολουθήσει μια ιστορία εκτός σειράς με πρωταγω- νίστρια την Τζουν και έπειτα θα συνεχίσουμε με την έκτη περιπέτεια – που θα είναι επική . Αν μπορούσατε να έχετε μια υπερδύναμη, ποια θα διαλέγατε; Θα ήθελα να μπορώ να τρώω παγωτό όλη μέρα, κάθε μέρα. Αλλά και η ικανότητα να γίνεσαι αόρατος έχει διαχρονική αξία! Όταν δε γράφετε, τι σας αρέσει να κάνετε; Να πηγαίνω σινεμά. Να περ- νάω χρόνο με την οικογένειά μου. Να τακτοποιώ το γρα- φείο μου. Ξέρω, ξέρω, είμαι βαρετός. Μ ε λένε Τάσο και θα μπορούσα να είμαι προβατάκι… αν δεν ήμουν παιδί. Μπορεί και να μου έβαλαν οι γονείς μου αυτή την ιδέα, γιατί μερικές φορές με φωνάζουν προβατάκι τους. Παιδί ξεπαιδί, έχω μεγάλη αδυναμία στα προβατάκια και όταν παίζω τον λύκο και το προβατάκι με τον μπαμπά μου, περνάω τέλεια και τίποτα δε με απασχολεί. Δηλαδή παλιά τίποτα δε με απασχολούσε. Τώρα τα πράγματα δυσκό- λεψαν. Ξαφνικά μπήκε στη ζωή μας η κυρία ανεργία, που για να λέμε την αλήθεια μόνο κυρία δεν τη λες. Χλαπακιάζει τη μια δουλειά μετά την άλλη, μεταμορφώνει τους γονείς μου σε λύκους όποτε της καπνίσει και το χειρότερο; Τα έβαλε με την κοτσίδα του μπαμπά μου! Ο μπαμπάς μου έχει χρόνια την κοτσίδα του και δε θέλει να την κόψει! Και έτσι, απ’ τη μια στιγμή στην άλλη, τα πρόβατα στο σπίτι μας κάνουν φτερά, και στη θέση τους ξεφυτρώνουν λύκοι, και τα μαλλιά μας (πόσο μακριά, πότε θα κουρευτούμε, πόσο) έχουν γίνει το πιο σοβαρό μας πρόβλημα! Φτάνει λοιπόν με αυτή την ανάγωγη! Κι επειδή δεν μπο- ρώ να τα βγάλω πέρα μαζί της σαν παιδί, δε θα κάνω και σπουδαία πράγματα ούτε σαν προβατάκι και δε θέ- λω με τίποτα να γίνω λύκος. Αυτά σκεφτόμουν όλη τη νύχτα, μάτι δεν έκλεισα. Κι ακούστε πού κατέληξα: Μ ι α σ τ ι γμή της ι σ τορ ί ας φωτ ί ζ ε ι ΕΝΑ πρόσωπΟ... Ο Τάσος είναι το αγαπημένο προβα- τάκι των γονιών του και οι γονείς του είναι οι αγα- πημένοι του άκα- κοι λύκοι. Ξαφνι- κά όμως τα πράγ- ματα αλλάζουν. Οι λύκοι τού αγριεύουν στ’ αλήθεια! Κι εκεί- νος πετάει την προβιά του και μεταμορφώνεται σε λύ- κο. Και να σκεφτεί κανείς πως όλη η φασαρία γίνεται για μαλ- λιά και κουρέματα. Ή μήπως όχι; Μήπως γίνεται στ’ αλήθεια για τον τρομερό λύκο με το όνομα ανεργία που τρώει τις δουλειές και για μια κοτσίδα που σημαίνει πολύ περισσότερα από μια κοτσίδα; ΑΠΟ 7 ΕΤΩΝ Διάβασε το βιβλίο της Ρίας Φελεκίδου Λύκοι και πρόβατα από τη σειρά ΔΙΑΒΑΖΩ ΙΣΤΟΡΙΕΣ εικονογράφηση: Σ οφια Π απαδοπουλου • Θα ταΐσω κρουασανάκια με μερέντα τη λαίμαργη ανερ- γία. Δεν μπορεί να προτιμάει τις δουλειές! • Αν δεν αλλάξει γούστα, θα φορέσω τη στολή του ιππότη που πήρα πέρυσι τις Απόκριες και θα την πολεμήσω. • Θα βάλω τον κουρέα μας να ορκιστεί πως θα αφήσει την κοτσίδα του μπαμπά μου στην ησυχία της. • Θα μαδήσω μια μαργαρίτα για τον μπαμπά μου «Θα κουρευτεί, δε θα κουρευτεί», γιατί το «μ’ αγαπά» το ξέρω και χωρίς μαργαρίτες!