Η συνισταμένη των ανοησιών της υφηλίου

η συνισταμενη των ανοησιων τησ υφηλιου 13 Α.Ζ. : Όλο μαζί. Αλλά τότε δεν ήξερα πώς είναι να δίνεις ένα βιβλίο σε εκδότη. Τι σημαίνει θα εκδοθεί, δεν θα εκδοθεί, είχα άλλες έννοιες, πότε θα γυρί­ σουμε στην Ελλάδα. Όταν επιστρέψαμε, πήγα αμέ­ σως στο Θεμέλιο και του λέω: «Τι έγινε εκείνο το Καπλάνι της βιτρίνας ;» Μου λέει: «Να το, είναι στη βιτρίνα». Το είχε εκδώσει, αλλά βέβαια το Κα­ πλάνι της βιτρίνας είχε τραβήξει πάρα πολλά. Αν δεν είχα δηλαδή ανθρώπους σαν τον Γιώργο Σεβα­ στίκογλου, τη Διδώ Σωτηρίου, τον Μίμη Δεσποτίδη, να με στηρίζουν, θα έπρεπε να είχα πει «δεν θα γίνω συγγραφέας». Τόσο πολύ το χτύπησαν οι κρι­ τικές, λέγοντας ότι «είναι εναντίον της θρησκείας, της οικογένειας, της πατρίδας, να μην μπει στα σχο­ λεία». Πού να ήξεραν ότι δεν θα μείνει σχολείο στην Κολοπετινίτσα που να μην το έχει διαβάσει. Τότε είχα απογοητευτεί πολύ, αλλά με στήριξαν ευτυ­ χώς, πέρασαν όμως δέκα χρόνια για να βρει τον δρόμο του το Καπλάνι της βιτρίνας . Θ.Ν. : Πότε ακριβώς γυρίσατε στην Ελλάδα;