Τα χρόνια της αθωότητας

[ 10 ] φορά στα δηµοκρατικά ιδεώδη) να πηδήσεις στο πρώτο Καφετί όχηµα που περίµενε στην ουρά, αντί να περιµένεις µέχρι να δεις την µπουκωµένη και κόκκινη από το τζιν µύτη του δικού σου αµαξά να γυαλίζει κάτω από τη σκεπαστή είσοδο της Ακαδηµίας. Μια από τις σπουδαιότερες ανακαλύψεις των αµαξάδων µε τη λιβρέα ήταν ότι οι Αµερικάνοι επιθυµούν ναφύγουν από τις διασκεδάσεις γρηγορό- τερα απ’ό,τι επιθυµούν να πάνε σε αυτές. Όταν ο Νιούλαντ Άρτσερ άνοιγε την πόρτα στο πίσω µέρος του θεωρείου, η αυλαία είχε µόλις σηκωθεί για τη σκηνή του κήπου. Δεν υπήρχε λόγος για την αργοπορία του νεαρού, γιατί είχε δειπνήσει στις επτά µόνο µε τη µητέρα και την αδελφή του και µετά είχε χα- σοµερήσει καπνίζοντας ένα πούρο στη γοτθική βιβλιοθήκη µε τα µαύρα δρύινα ράφια που έκλειναν µε τζάµι και τις καρέκλες µε τις περίτεχνα διακοσµηµένες πλάτες. Αυτό ήταν το µοναδικό δωµάτιο του σπιτιού όπου η κυρίαΆρτσερ επέτρεπε το κάπνισµα. Αλλά κατ’ αρχάς ηΝέα Υόρκη ήταν µητρόπολη κι εκείνος ήξερε πολύ καλά ότι στις µητροπόλεις δεν είναι «πρέπον» να φθάνεις νωρίς στην όπερα. Και το τι ήταν και δεν ήταν «πρέπον» έπαιζε τόσο σηµαντικό ρόλο στηΝέαΥόρκη τουΝιούλαντ Άρτσερόσοοακατoνόµαστος τρόµος των τοτέµπου εξουσίαζε ταπεπρωµένα των προγόνων τουπριν από χιλιάδες χρόνια. Ο δεύτερος λόγος γι’αυτή την καθυστέρηση ήταν προσωπικός. Είχε χασοµερήσει µε ένα πούρο, γιατί ήταν κατά βάθος ντιλετάντης και η σκέψη µιας προσδοκώµενης ευχαρίστησης συχνά του έδινε βαθύτερη ικανοποίηση από την ίδια τη βίωσή της. Αυτό συνέβαινε ειδικά όταν η ευχαρίστηση ήταν λεπτή, όπως ήταν οι περισσότερες ευχαριστήσεις του. Και σε αυτή την περίσταση αυτό το οποίο προσ- δοκούσε ήταν τόσο σπάνιο και εξαιρετικής ποιότητας που, ακόµα κι