Χωρίς πρόσωπο

ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΣΩΠΟ 23 «Θες να μου πεις πώς έγινε; Ήμάλλον, καλύτερα, κάτσε να μου τα γράψεις από την αρχή, με λεπτομέρειες. Θα έρθω αύριο να διαβάσω τι έγραψες. Για να καταλάβω. Για να αρ­ χίσω κάπως να σε καταλαβαίνω». «Δεν είμαι συγγραφέας». «Την ιστορία σου θέλω να μου πεις, δεν με νοιάζουν οι λογοτεχνικές δάφνες. Μπορείς;» ρώτησε ο ψυχολόγος. Τον κοίταξε και κατάλαβε πως αυτό είχε σημασία, πως όλα πια είχαν σημασία, κάθε ένα μικρό πραγματάκι έμοια­ ζε πια ανυπολόγιστο. Χάιδεψε τις γάζες. Πάτησε το κουμπί σε μια αντλία με αναισθητικό που του είχαν δώσει. Η δόση τον ανακούφισε σχεδόν αμέσως. Πριν βυθιστεί σε ύπνο, έγραψε: «Θα μπορέσω». Ο ψυχολόγος άφησε ένα μεγάλο τετράδιο σπιράλ κι ένα στιλό. Όταν τον αποχαιρέτησε, ο Διονύσης ήδη τον άκουγε μεταξύ ξύπνιου και ύπνου.