Τιμωρός (Pocket)

[ 29 ] μου, και μονομιάς ένας αιμάτινος πίδακας ξεχύθηκε από μια τρύπα στον λαιμό του άντρα στο μπαλκόνι. Μα δεν έπεσε. Τρεκλίζοντας προς τα πίσω, πέρασε μέσα απ’ την τζαμόπορτα, και καθώς χάθηκε στο εσωτερικό του σπιτιού σκέφτηκα πόσο εύθραυστοι είμαστε, πόσο εύκολα σπάμε, πόσο κοντά στην καταστροφή βρισκόμαστε ανά πάσα στιγμή. Κι έπειτα βάλθηκα να τρέχω, με τα παπούτσια μου να γλιστρούν στο παγωμένο γκαζόν, μια κραυγή για βοήθεια στον Θεό να ξεπη- δάει απρόσκλητη απ’τα χείλη μου, και τα χέρια μου να απλώνονται για να πιάσουν το παιδί που έπεφτε. Μα η απόσταση που μας χώριζε ήταν υπερβολικά μεγάλη, και εκ των πραγμάτων ο χρόνος δεν αρκούσε, και το παιδί συνέχισε να πέφτει, να πέφτει στο κενό.