Θνητοί θεοί (Ο πόλεμος της θεάς 2)

[ 16 ] ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 Άμμος στα δάχτυλά της Η έρημος δεν άλλαζε ποτέ. Η ίδια στεγνή από τον ήλιο άμ- μος, σκληρή σαν πέτρα κάτω από τα πόδια της Αθηνάς, οι ίδιοι κάκτοι αραδιασμένοι στον ορίζοντα να επαναλαμβάνο- νται ανά διαστήματα. Ίσως να ήταν πραγματικά έτσι. Ίσως να ήταν οι ίδιοι πέντε θύσανοι που κυλούσαν με τον άνεμο για να πέσουν από την άκρη και να εμφανιστούν ξανά στην κορυφή, έτοιμοι να κατρακυλήσουν πάλι. Η Αθηνά κατάπιε. Σήμερα δεν είχε τίποτε άλλο στον λαιμό της εκτός από τους μυς που λειτουργούσαν ομαλά. Ούτε φτερά, ούτε μύτες που να γαργαλούν και να τρυπάνε τον τράχηλό της, που να την κάνουν να βήχει και να φτύνει αίμα. Όχι σήμερα. Αύριο, ίσως. Σκούπισε τον ιδρώτα από το μέτωπό της. Ήταν καταμεσή- μερο στην έρημο. Είχε υπολογίσει λάθος το ταξίδι. Δεν έπρεπε να φύγει ενώ μπορούσε να συναντήσει τη Δήμητρα στο αχνό φως του σούρουπου. Δεν μπορούσε να κάνει όμως τίποτα γι’ αυτό τώρα. Οι μπότες της άγγιζαν ήδη ανάλαφρα το δέρμα της Δήμητρας, τεντωμένο μίλια μακριά, μισοθαμμένο κάτω από