Τα παλιά ασήμια (Μεταίχμιο Pocket)

[ 22 ] νη υπήρχε από πάντα, έτσι αισθανόταν, ούτε ζητούσε άδεια για να υφίσταται ούτε και για να ανακατευτεί στη ζωή της. Χαϊδεύει τον ταξιδιωτικό οδηγό. Θα τον μελετήσει το βράδυ στο ξενοδοχείο. Σίγουρα θα κλειστεί από νωρίς στο δωμάτιο, ο ύπνος όπως συνήθως θα αργήσει να την πάρει, άρα θα έχει πολλές ώρες στη διάθεσή της να διαβάσει. Εκτός κι αν…εκτός κι αν απόψε…αν απόψε αποφάσιζε να… να κάνει παρέα. Με κάποιους. Ή με όλους. Σε έναν τόσο άγνωστο τόπο. Άγνωστο, έστω κι αν είναι ο τόπος καταγωγής της. Ίσως απόψε να μην αντέξει τη μοναξιά. Ίσως απόψε να της πέσει βαριάόπως ταβράχια της Καππαδοκίας.Του τόπουπου η γιαγιά Σεβαστή, με δέος και λατρεία, πρόφερε πάντα ως «μεμλε- κέτ». Και μετά, κάτωαπό το άγριο βλέμμα της κόρης της που δεν της επέτρεπε να μιλάει τούρκικα, διόρθωνε σε «πατρίδα».