Η συχνότητα του θανάτου

15 1 Μ ερικές ώρες νωρίτερα και τρία χιλιόμετρα βορειό­ τερα, δίπλα στον λόφο του Στρέφη, ένα πολύ δι­ αφορετικό ζευγάρι ετοιμαζόταν να απολαύσει ένα ελα­ φρύ μπραντς. Ή μάλλον εκείνος έριχνε μια τελευταία ματιά στο τραπεζάκι του μπαλκονιού για να βεβαιωθεί ότι όλα ήταν στη θέση τους: το φρυγανισμένο ψωμί που μοσχοβολούσε δίπλα στο βαζάκι με τη μαρμελάδα πορ­ τοκάλι και το βούτυρο κατά της χοληστερίνης · το δοχείο με το μούσλι, το γάλα με χαμηλά λιπαρά και η ομελέτα για δύο άτομα − με τ’ ασπράδια των αυγών μόνο, όπως επέτασσαν οι τελευταίοι διαιτητικοί κανόνες, ψιλοκομ­ μένα μανιτάρια και πιπεριές. Και στο βοηθητικό τραπε­ ζάκι στέκονταν δίπλα δίπλα, σαν κουτσομπόλες γειτό­ νισσες, η κανάτα με τον αχνιστό καφέ και η καράφα με τη φρεσκοστυμμένη πορτοκαλάδα. Ο Χάρης βούλιαξε στη σεζλόνγκ και άνοιξε την εφημερίδα του, ρουφώντας την πρώτη γουλιά καφέ. Ο Οκτώβριος πλησίαζε στο τέλος του, αλλά ο καιρός είχε την ανοιξιάτικη γλύκα που διακρίνει συνήθως τα αθηναϊκά φθινόπωρα. «Αχ, indian summer» είπε σιγανά καμαρώνοντας για τα αγγλικά του. Απέναντί του, ο Λυκαβηττός έλαμπε στολισμένος