Η στερνή του συνοδεία

7 I Χορός στη Βαβυλώνα Στονπρώτοσπασμό ,κανείςδεναντιλαμβάνεταικάτι τοιδιαίτερο και όλοι όσοι βρίσκονται πλάι του συνεχίζουν να γελούν. Κάνει μια κίνηση με τους ώμους, ανεπαίσθητη, σαν να προσπαθεί ν’ αποφύγει ένα αόρατο χτύπημα, μια αμυδρή σύσπαση που χάνε- ται μέσα στη σύγχυση του συμποσίου, και διπλώνεται ελαφρά στα δύο ακουμπώντας το χέρι του στην κοιλιά. Ο πόνος είναι τόσο έντονος που νιώθει να παραλύει για μερικά δευτερόλεπτα, αλλά εξαφανίζεται πριν εκείνος φωνάξει, πριν ακόμη προλάβει να φοβηθεί. Η μουσική γύρω του γίνεται όλο και πιο δυνατή, ένα εκκωφαντικό συνονθύλευμα ήχων από γέλια, φλογέρες και τύμπανα. Ξαναβρίσκει την αναπνοή του. Ένιωσε αυτό το πράγ- μα να γεννιέται μέσα στα σπλάχνα του – κάπως σαν να βούλιαζε το σώμα του, αλλά ο πόνος ήταν τόσο σύντομος που ξαφνιάστη- κε κι ο ίδιος. Σηκώνει το κεφάλι, διαπιστώνει ότι οι συνδαιτυμό- νες γύρω του συνεχίζουν να γελούν, χωρίς να έχει αντιληφθεί κανείς τίποτα, και τότε ζητάει να του ξαναβάλουν κρασί.