Σκυλίσια Μέρα

1 Η περίεργη μέρα απ’ το πρωί φαίνεται. Ξυπνάς, τινάζεις από πάνω σου τον ύπνο, σηκώνεσαι, βάζεις καφέ… κι ωστόσο η αίσθηση που σε κυριεύει υπερβαίνει το σχήμα της μέρας. Το βλέπεις, δίχως να κοιτάξεις. Μετά η κάθε σου κίνηση επιβεβαιώ­ νει ουσιαστικά την προφητεία. «Κάτι θα συμβεί» ψιθυρίζεις με όλο σου το είναι σε εγρήγορση, ανοιχτό στο απρόοπτο, δύσπιστο στην πραγματικότητα. Εκείνο το πρωί, το δίχως άλλο ένα πρωι­ νό σαν όλα τ’ άλλα, έπεσα πάνω σε μιαν ηλικιωμένη γειτόνισσα. Με χαιρέτησε κι αμέσως μετά επιδόθηκε σ’ έναν ατέλειωτο μονόλογο για να με πληροφορήσει, τελικά, πως το τωρινό μου σπίτι στο Πομπλ Νου 1 ήτανε κάποτε πορνείο. Μετά από κείνο το ιστορικό στοιχείο βρέθηκα για αρκετή ώρα να περιεργάζομαι το σπίτι μου. Προσπαθούσα μάλλον να πιάσω κάποιον απόηχο απ’ τα περασμένα πάθη που βιώθηκαν κάποτε μέσα σ’ εκείνους τους τοίχους. Τίποτα, η ανακαίνιση μάλλον παραήταν δραστική · πιθανότατα οι οικοδόμοι έχτισαν κάθε ίχνος λαγνείας και οι μπογιατζήδες κάλυψαν κάθε σημάδι του έρωτα. Και, ίσως, αναζητώντας τα ίχνη εκείνου που υπήρξε κάποτε μπορντέλο, ασυναίσθητα εξέφραζα και την επιθυμία να βιώσω νέα ερεθίσματα. Δεν θα με εξέπληττε. Εδώ και δύο χρό­ νια η δουλειά, το διάβασμα, η μουσική, η κηπουρική υπήρξαν η μοναδική μου ενασχόληση. Ούτε κι αυτό, βέβαια, με προβλημά­ τιζε ιδιαίτερα · μετά από δύο διαζύγια συμφιλιώνεται κανείς