Το σκουρασμιένο τρίγωνο

Ή ταν σχεδόν μεσάνυχτα αλλά η μικρή Αθηνά δεν κοιμόταν. Στο μυαλό της στριφογυρνούσε διαρκώς η επόμενη μέρα και δεν την έπιανε ύπνος με τίποτα. Αύριο ήταν η χριστουγεννιάτικη γιορτή στο σχο- λείο κι έπρεπε όλα τα παιδιά να πάνε ντυμένα με τα καλά τους, και το καθένα με το τριγωνάκι του, για να τραγουδήσουν για τους γονείς που θα συγκεντρώνονταν. Η Αθηνά δεν ξενυχτούσε από αγωνία για τη γιορτή, αλλά γιατί ήταν σίγουρη ότι θα ήταν μια χάλια μέρα. Το πρώτο πράγμα που έδειξε ότι θα πήγαιναν όλα στρα- βά ήταν όταν ύστερα από πολύ ψάξιμο κατάφερε να βρει το τρίγωνο που είχε από πέρσι. Το βρήκε στο πα- τάρι του σπιτιού, και μόλις το έπιασε, τα χέρια της έγι- ναν καφέ. Είχε σκουριάσει τελείως. Προσπάθησε να το καθαρίσει με ένα χαρτί, όμως δεν κατάφερε και πολλά. Το χτύπησε απαλά με το σιδεράκι κι εκείνο έβγαλε ένα βραχνό, μίζερο ντιιιν, σαν να διαμαρτυρήθηκε που κά- ποιος το χτυπούσε. Είχε δίκιο η μαμά της που έλεγε ότι έπρεπε να αλλά- ξουν σπίτι. Ότι έπρεπε να φύγουν από εκείνο το υπό- γειο, γιατί θα σάπιζαν και τα κόκαλά τους εκεί μέσα από την υγρασία. 9