Το σημείο του Μπόρκμαν

15 T O Σ Η Μ Ε Ι Ο Τ Ο Υ Μ Π Ο Ρ Κ Μ Α Ν ρίσει κανείς, που πρόσφατα είχε επιστρέψει στη γενέτειρά του έπειτα από διαμονή πολλών χρόνων στο εξωτερικό (συγκεκρι­ μένα στην Κόστα ντελ Σολ, μαζί με αρκετούς των ίδιων αντιλή­ ψεων, σαΐνια στο σπορ της φοροδιαφυγής, αλλά η περίσταση δεν ήταν κατάλληλη για να αναφερθεί κάτι τέτοιο), για να χα­ θεί τόσο αιφνίδια και τόσο πρόωρα, αφήνοντας πίσω του σύζυ­ γο και δύο παιδιά στα πενήντα του χρόνια, πάνω στο άνθος της ηλικίας του, δηλαδή. Η νύχτα ήταν ευωδιαστή και γεμάτη υποσχέσεις. Ο Σίμελ κο­ ντοστάθηκε αναποφάσιστος στην πόρτα του μπαρ. Γιατί να μην κάνει μια βόλτα ως κάτω στην Πλατεία του Ψαρά και στο λιμάνι; Τι νόημα είχε να πάει σπίτι του τόσο νωρίς; Η γλυκερή μυ­ ρωδιά της κρεβατοκάμαράς του και το υπέρβαρο, πλαδαρό σώμα της Γκρέτε πέρασαν αστραπιαία από τον νου του και αυτομάτως πήρε την απόφαση να κάνει τη γύρα. Μια βολτίτσα μόνο. Ακόμα και αν δεν έβρισκε τίποτα να ψωνίσει, μόνο για τον ζεστό, ευωδιαστό νυχτερινό αέρα, θα άξιζε τον κόπο. Πέρασε στο απέναντι πεζοδρόμιο της λεωφόρου Λανγκ και έστριψε προς την Μπουνγκεσίρκε. Την ίδια ώρα, ο δολοφόνος ξετρύπωσε από τις σκιές κάτω από τα δέντρα του πάρκου Λάισνερ και άρχισε να τον ακολουθεί. Ήρεμα και προσεχτικά, σε απόσταση ασφαλείας, αθόρυβος με τις λαστιχένιες σόλες του. Απόψε ήταν η τρίτη προσπάθειά του, αλλά και πάλι δεν είχε ίχνος ανυπομονησίας. Ήξερε τι έπρεπε να κάνει και το τελευταίο πράγμα που θα έκανε θα ήταν να εκβιάσει τα πράγ­ ματα. Ο Σίμελ συνέχισε κατά μήκος της οδού Χόι και μετά κατέ­ βηκε τα σκαλοπάτια προς το λιμάνι. Φτάνοντας κάτω, στην