Πρελούδιο θανάτου (Μεταίχμιο Pocket)

[ 8 ] πραγματικά, κατά τη διάρκεια αυτής της σύντομης ανάπαυλας, κα- τάμαυρoς στην όψη. Ίσως η οργή να επισκίασε τη λογική μου εκείνο το λεπτό που χώριζε τη ζωή από τον θάνατο. Ίσως να υπάρχει ένας λεπτός ντετερμινισμός ενσωματωμένος στις ενσωματωμένες προ- καταλήψεις της γλώσσας. Πόσο γοργά έτρεχαν οι σκέψεις όταν γίνονταν ορατές οι πύλες τουΆδη. Αν και αυτά τα σκέφτηκε για πρώτηφορά σαράντα πέντε δευτε- ρόλεπτα μετά. Τώρα τέντωσε λίγο τον λαιμό του. Κατάμαυρος, σκέ- φτηκε. Μαύρος σαν πίσσα, σκέφτηκε. Σαν την κουρούνα, σαν το μελάνι. Έφυγε από τον καθρέφτη στον τοίχο –από το μοναδικό στολίδι του έρημου διαμερίσματος– και πήγε στην κουζίνα. Κόκκοι σκόνης φαίνονταν να περιδινούνται στο θαμπό φως του όψιμου καλοκαι- ριού, καθώς φιλτράρονταν μέσα από τα άπλυτα τζάμια των παρα- θυριών του μικρού διαμερίσματος. Στην άκρη του τραπεζιού της κουζίνας, σε ανησυχητική απόστα- ση από τον δεξή αγκώνα του Σεμπένε, τον αγκώνα που κινούνταν ασταμάτητα, υπήρχε έναπαλιακό ξυπνητήρι και οι χτύποι του ακού- γονταν αφύσικα δυνατοί. Τικ τακ. Τικ τακ. Ή μήπως αυτό το κατάλαβε για πρώτη φορά σαράντα δευτερό- λεπτα αργότερα; Πιθανόν. Εκεί κάθονταν όλοι τους, κατάμαυροι στηνόψη, με ζωγραφισμένη τη χαλαρότητα του απογεύματος στο πρόσωπο. Μόνον ο Σεμπένε ήτανοσυνήθης ενεργητικός εαυτός του.Μιλούσε δυνατάκαι έντονα.