Περί φιλίας

47 «Ο ΦΊΛΟΣ ΕΊΝΑΙ ΈΝΑΣ ΆΛΛΟΣ ΕΑΥΤΌΣ» ή οφέλους, αν δεν λαμβάνω πλέον τα όσα επιθυμούσα, αυτό που τελικώς μετράει για μένα είναι τι κατάφερα ν’ αποκομίσω. Αυτό δεν καθιστά τις σχέσεις αυτές εγωιστικές ή εκμεταλλευ­ τικές, εφόσον μετά χαράς προσφέρω ό,τι επιθυμεί ο άλλος, αρκεί αυτό να μην παρεμβαίνει στα σχέδιά μου, αλλά τις καθι­ στά εργαλειακές . Όμως φίλοι πιστεύουμε ότι είναι άνθρωποι οι οποίοι αγαπιούνται, όπως λέμε, για τον εαυτό τους και όχι απλώς για τα όσα μπορούν ν’ αποκομίσουν από τη σχέση τους. 39 Το γεγονός τότε ότι τόσο η φιλία η οποία βασίζεται στην ηδονή όσο και η φιλία η οποία βασίζεται στο όφελος είναι εργαλειακές σημαίνει ότι δεν είναι φιλίες. Έτσι δεν μπορούμε να ταυτίσουμε την αριστοτελική φιλία με τη σύγχρονη φιλία. Ειδικότερα, είτε βασίζεται στο όφελος 40 είτε στην ηδονή, 41 η αριστοτελική φιλία δεν αντιστοιχεί σε αυτό που θεωρούμε ότι είναι η φιλία. 42 Αλλά η ενάρετη φιλία αντιστοιχεί βέβαια. Έχει έναν βαθύ δεσμό στη σχέση μας με τους στενότερους φίλους μας. Αμφό­ τεροι οι ενάρετοι φίλοι του Αριστοτέλη και οι δικοί μας στενοί φίλοι αγαπούν ο ένας τον άλλον «για τον εαυτό τους», έλκονται ο ένας προς τον χαρακτήρα του άλλου και αμφότεροι προσ­ δοκούν οι σχέσεις τους να είναι αν όχι μόνιμες, τουλάχιστον μακροχρόνιες. Ωστόσο υπάρχουν επίσης και άλλες ομοιότητες. Αν και κανείς δεν την ξεκινά με βάση αυτό που πρόκειται ν’ αποκομίσει, η φιλία η οποία βασίζεται στην αρετή συνοδεύε­ ται τόσο από οφέλη όσο και από ηδονή. 43 Έτσι και η φιλία: μπορεί κανείς να βασιστεί στους φίλους του σε στιγμές ανάγκης και η παρέα τους είναι υπερβολικά ευχάριστη – αν και ο Αρι­ στοτέλης δεν φαίνεται να εστιάζει το οξύ βλέμμα του στις λύπες και τα βάσανα τα οποία μπορεί να προξενήσουν οι φίλοι ο