Ο περιπλανώμενος ιππότης (Τα πέντε βασίλεια)

15 σκιές πίσω από έναν σωρό από πέτρες. Ο Τζο χώθηκε ξανά στην κατεστραμμένη καμπίνα της άμαξας. ΟΚόουλ σύρθηκε γύρω από την αυτάμαξα, φέρνοντάς την ανάμε- σα σε εκείνον και τις φιγούρες που πλησίαζαν, για να μπορεί να κρυφοκοιτάζει και να τους παρακολουθεί. Οι δύο καβαλάρηδες πλησίασαν δίχως να μπουν στον κόπο να κρυφτούν. Ο Κόουλ κατάλαβε πως νόμιζαν ότι η σύ- γκρουση είχε ακινητοποιήσει ή είχε σκοτώσει όσους ήταν μέσα στην άμαξα. Κι αν δεν ήταν το σχοινί του Τζέις, θα είχαν δίκιο. Ο Κόουλ σκέφτηκε να πιάσει το Σπαθί Άλματος από την άμαξα. Προμηνυόταν μάχη και δεν ήθελε να είναι άοπλος. Ανησυχούσε όμως μήπως ο θόρυβος χαλούσε την ευκαιρία να αιφνιδιάσουν τους καβαλάρηδες. Κόντευαν και οι δυο να κατέβουν στον πυθμένα της ρεματιάς. Μισόκλεισε τα μάτια και προσπάθησε να καταλάβει τι ήταν το νευρικό κουβάρι από κουρέλια. Το κουρελο- κτήνος γλιστρούσε πάνω σε φθαρμένα κομμάτια υφάσμα- τος που περισσότερο αιωρούνταν παρά περπατούσαν. Μπορεί να μην ήταν πολύ σταθερό και να μην είχε ξεκά- θαρο σχήμα, έδειχνε όμως να κουβαλά χωρίς καμιά δυ- σκολία τον αναβάτη του. Ο Τζο γλίστρησε δίπλα του και έδωσε αθόρυβα στον Κόουλ το Σπαθί Άλματος. «Μείνε κρυμμένος αν μπορείς» ψιθύρισε στο αυτί του. Σήκωσε ένα τόξο – ένα μορφοπλα- σμένο όπλο που είχε βρει ο Κόουλ σε ένα ουράνιο κάστρο και που κάθε φορά που τραβούσαν τη χορδή εμφανιζόταν βέλος. «Θα δανειστώ αυτό. Βασική προτεραιότητα είναι να πάρουμε τη Μίρα από εδώ».