Πέρα από τα παλιά ασήμια (Μεταίχμιο Pocket)

[ 13 ] 2004: Καισάρεια Έλσα και Άλεξ Ε ίχαν ανταμώσει στην αυλή του αρχοντικού της Καισάρειας. Εκεί- νη ακόμη τυλιγμένη στα πλοκάμια των οραμάτων που την περί- μεναν στο προγονικό σπίτι, εκείνος ανήσυχος και αποφασισμένος. «Θέλω να σου πω…» της είχε ψιθυρίσει, και η γυναίκα τον είχε κοιτάξει με ένα βλέμμα αλλιώτικο, πλημμυρισμένα τα μάτια της από εικόνες και αδειανά από τα πάντα. Πώς μπορεί να συνέβαινε αυτό; Φοβήθηκε για μια στιγμή ο άνθρωπος τι μπορεί να είχε δει εκεί μέσα, φαντάσματα; Έδιωξε τη σκέψη από το μυαλό του. Ήταν ένας πρακτικός τύπος αυτός, ένας ατόφιος Αμερικάνος, έπρεπε να της μιλήσει. Ο χρόνος τέλειωνε και η Έλσα βουτούσε όλο και πιο βαθιά στο παρελθόν, κάπου θα συναντιόνταν, μπορεί και στον βυθό, και τότε θα του καταλόγιζε τη σιωπή. Ήταν αποφασισμένος να της φανερώσει αυτό το εκπληκτικόπου του είχε συμβεί τόσο γρήγορα. Σχεδόν από την αρχή είχε αρχίσει να το σκέφτεται. Βάσιμες υποψίες τον ωθούσαν στο να σιγουρευτεί, έτσι τουλάχιστον τουφαινόταν, και να που δεν είχε πέσει έξω τελικά. Αντίθετα, η Έλσα έδειχνε πως βρισκόταν σε άλλο μήκος κύματος και πως ο νους της δεν πήγαινε κατά κει. «Σόιλε, Έλμερ, σόιλε… * » τον είχε διατάξει στα τούρκικα με μια παράξενη δύναμη, και –πράγμα αδιανόητο– να ακόμα ένα θαύμα, λοιπόν! ΟΆλεξ είχε καταλάβει τι του ζητούσε. * Λέγε, μίλα, Έλμερ…