Το παιδί στο έργο της Άλκης Ζέη

T O Π Α Ι Δ Ι Σ Τ Ο Ε Ρ Γ Ο Τ Η Σ A Λ Κ Η Σ Ζ Ε Η [ 26 ] Στο μυθιστόρημα Το καπλάνι της βιτρίνας 14 το χιούμορ της Μέλιας για την εμφάνιση του δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά διακω- μωδεί τον επικίνδυνο για τη δημοκρατία τύραννο και δυνάστη, τον γελοιοποιεί, τον ευτελίζει. « […] έμοιαζε με βάτραχο! Ο δικτάτοράς μας » . Στο ίδιο μυθιστόρημα η Άρτεμη με το χιούμορ της ξεπερνά μια δύσκολη κατάσταση, όταν την ανακρίνουν οι χωροφύλακες. « – “Τι σας έλεγε για το καπλάνι ο κύριος Νίκος;” μου πέταξε άξαφνα ένας χωροφύλακας μ’ ένα γαλόνι.”“Τι θα πει καπλάνι;”κάνω εγώ την ανήξερη.“Ένα ζώο, σαν τίγρη, που έχει η κυρία Δέσποινα στη βιτρίνα”. “Πρώτη φορά μου ακούω να βάζουνε τα ζώα στη βιτρίνα”, του κάνω εγώ. Ο γαλονάς έσκασε στα γέλια, κι ύστερα σοβάρεψε πολύ πολύ και ρωτάει:“Για την Ισπανία δε σας είπε;”“Ποια είναι αυτή η κυρία;”απαντάω εγώ. Πάλι έσκασε στα γέλια ο γαλονάς […] » . Στο ίδιο βιβλίο τα παιδιά με το χιούμορ κάνουν τη μάθηση πιο ευχάριστη, πιο διασκεδαστική, πιο ανάλαφρη. « – Μα τι; Το χαρτί γίνεται από κουρέλια και σκουπίδια; ξαφνιάστηκε ο Οδυσσέας. 14 Άλκη Ζέη, Το καπλάνι της βιτρίνας , εκδ. Μεταίχμιο, Αθήνα 2011.