Ο χορός της Χαράς

13 Δεν ξέρω για τις δικές σας μαμάδες, αλλά η δική μου απεχθάνεται τα σκαρφαλώματα και τις λάσπες, πόσο μάλλον τα σκουλήκια. «Αυτά δεν είναι παιχνίδια για σένα» μου λέει συνεχώς, θυμίζοντάς μου παράλληλα ότι τα κορίτσια πρέπει να φροντίζουν να ΜΗ λερώνονται και να ΜΗΝ παίζουν επι- κίνδυνα παιχνίδια. Η μαμά είναι αυτό που λέμε με μια λέξη «κομψή». Είναι λεπτή και ψηλή, ντύνεται με όμορφα ρούχα και πριν βγει από το σπί- τι, δε θα παραλείψει να σταθεί μπροστά στον καθρέφτη για να βάψει τα χείλια της με ένα κατακόκκινο κραγιόν. Επίσης, μιλάει πάρα πολύ και έχει απίστευτη όρεξη να δί- νει οδηγίες για το τι ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ή καλύ- τερα τι ΠΡΕΠΕΙ οπωσδήποτε να κάνεις. « ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να αφήνεις το δωμάτιό σου σε τέτοιο χάλι! Αν το συμμάζευες με την ίδια χαρά που μαζεύεις τα σκουλήκια, θα ήμασταν όλοι τρισευτυχισμένοι!» λέει όταν με βλέπει να απλώνω στο γραφείο μου αυτά