Ο βασιλεύς των ορέων

5 Το κωμικοτραγικό προσωπείο μας στον καθρέφτη Μας αρέσει να βλέπουμε το τραγικό μας προσωπείο όταν κοιτάμε το πρόσωπό μας στον καθρέφτη. Η τραγωδία ηρωοποιεί, εξευγε- νίζει τα χαρακτηριστικά, προσδίδει συναισθηματική ένταση στην έκφραση. Είναι η ιδιοπροσωπεία του νέου ελληνισμού. Τη λέξη τη γράφω επίτηδες με -ει, διότι θεωρώ ότι παράγεται από το προ- σωπείο και όχι από το πρόσωπο. Δεν υπάρχει συλλογικό πρόσω- πο. Υπάρχει όμως συλλογικό προσωπείο. Τι είναι η Ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας; Μια συνεχής αφήγηση όπου ο ηρωισμός διαπλέκεται με την ήττα, η οποία δικαιολογείται από τη δύναμη των αντιπάλων, κοινώς του ιστορικού περιβάλλοντος που έχει την κακή συνήθεια να μας υποτιμά, να μας συκοφαντεί, να υπο- νομεύει τις προσπάθειές μας. Ο καθαγιασμός της ήττας και του ηττημένου από την άλλη αιτιολογεί την ανικανότητα του ηρωισμού μας να παράγει έργα αντάξιά του. Ας μη γελιόμαστε: Για καλό και για κακό ταυτιζόμαστε πάντα με τους ηττημένους και την αδυναμία τους και αποστρεφόμαστε τους νικητές. Αυτούς τους τελευταίους δεν τους σεβόμαστε, τους φοβόμαστε. Γενικεύω επικίνδυνα, θα μου πείτε. Όμως σε γενικές γραμμές δεν νομίζω ότι πέφτω έξω. Πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι το αίσθημα αλληλεγγύης προς τους ηττημένους κομμουνιστές του Εμφυλίου, από το οποίο σιτί-