Ο πρώτος μου Βιζυηνός: Το μόνο της ζωής του ταξίδι (Η πρώτη μου λογοτεχνία)

Φοράει πάντα μια δαχτυλήθρα στο δάχτυλό του. Μα τα μεσάνυχτα, σαν κοιμηθούν όλοι, τη βγάζει, παίρνει από εκεί μέσα μια χρυσή τρίχα και καίει την ακρίτσα της στη φλόγα. Αμέσως εμφανίζεται η χρυσόμαλλη Νεράιδα. Χτυπάει τα χέρια της τρεις φορές και να σου σαράντα λευκοντυμένα πανέμορφα νεραϊδόπουλα με τα πολυτιμότερα υφάσματα. Κι όλη τη νύχτα κόβει το ραφτόπουλο, ράβουν τα νεραϊδόπουλα.