Η πρώτη μου λογοτεχνία: Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων (Ο πρώτος μου Κάρολ)

Η Αλίκη καθόταν βαριεστημένη μαζί με την αδερφή της στην όχθη ενός ποταμού. Ξαφνικά, ένας άσπρος κούνελος πέρασε τρέχοντας δίπλα της, κλαψουρίζοντας: «Ω Θεέ μου! Θεέ μου! Θ’ αργήσω». Η Αλίκη δεν είχε ξαναδεί κούνελο με σακάκι ή με ρολόι τσέπης! Χωρίς να το καλοσκεφτεί, τον ακολούθησε. Ακόμα και μέσα στην κουνελότρυπα που μπήκε. Και έτσι βρέθηκε να πέφτει αργά μέσα σ’ ένα βαθύ πηγάδι. Τριγύρω στα τοιχώματα υπήρχαν ντουλάπια και ράφια με χάρτες και φωτογραφίες. Κι έπεφτε η Αλίκη, έπεφτε…