Ο Παριζιάνος

Ο Π Α Ρ Ι Ζ Ι Α Ν Ο Σ 19 Κατά τη διάρκεια της νύχτας, μέσα στο σκοτάδι, πίεσε παρορμη- τικά την κορόνα του ρολογιού τσέπης του φέρνοντας το καπάκι κοντά στο χλωμό του πρόσωπο. Ο ρυθμικός ήχος τον νανούρισε και τον αποκοίμισε. Μετά ξύπνησε μια δεύτερη φορά και, καθώς έλεγχε συνεχώς την ώρα όσο προχωρούσε η νύχτα, άρχισε να βλέ- πει σ’ αυτούς τους μετακινούμενους με τινάγματα δείκτες τους σπασμούς ενός πλάσματος τερατώδους. Γι’ αυτό και μ’ ένα βαθύ αίσθημα ανακούφισης και την αίσθη- ση πως το αιχμηρό περίγραμμά του είχε κάπως μαλακώσει αντα- πέδωσε το χαμόγελο στον καινούργιο του φίλο. «Πώς φαντάζεσαι πως θα είναι;» είπε ο Φαρούκ. «Πώς φαντάζομαι τι; Τη Γαλλία;» «Πριν έρθω, την πρώτη φορά, είχα πολλές εικόνες της στο μυαλό μου. Μερικές αποδείχτηκαν αρκετά ακριβείς, τελικά. Με- ρικές ήταν...» Τσίμπησε τα χείλη του και χαμογέλασε αυτοσαρ- καστικά. «Για κάποιον λόγο φανταζόμουν περούκες. Ξέρεις, ψεύ- τικα μαλλιά. Δεν είμαι σίγουρος από πού είχα αυτή την ιδέα, ίσως να είχα δει κάποιον παλιό πίνακα». Ο Μιντχάτ έβγαλε έναν ήχο σαν να σκεφτόταν και κοίταξε μέ- σα από το φινιστρίνι τη θάλασσα. Το λύκειο όπου είχε φοιτήσει στην Κωνσταντινούπολη ήταν σχεδιασμένο στα πρότυπα του γαλλικού λυκείου. Τα σχολικά βι- βλία ήταν όλα εισαγόμενα από τη Γαλλία, όπως και οι μισοί δά- σκαλοι κι επίσης τα περισσότερα έπιπλα. Ο Μιντχάτ κι οι συμμα- θητές του κάθονταν σε καρέκλες με πηχάκια στην πλάτη και πλεχτή ψάθα στο κάθισμα διαβάζοντας «la poésie épique en Grèce» * , απομνημόνευαν τα ονόματα των χημικών στοιχείων σε ένα κράμα από γαλλικά και λατινικά, και μόνο όταν χτυπούσε το κουδούνι και βρίσκονταν στον διάδρομο το γυρνούσαν στα τούρ- κικα, στα αραβικά και στα αρμένικα. Μιας και τις είχε μάθει στα γαλλικά, αρκετές έννοιες ανήκαν στα γαλλικά, έτσι, για παρά- * «Η επική ποίηση στην Ελλάδα».