Ο κάπρος του Ερύμανθου

Κ ανονικά αυτή η περιπέτεια δεν έπρεπε να πάρει το όνομά της από τον Ερυ- μάνθιο κάπρο. Από τον Ερυμάνθιο κένταυ- ρο έπρεπε να το πάρει. Ο Ευρυσθέας, βέ- βαια, τον έστειλε τον Ηρακλή να πιάσει έναν κάπρο – και μάλιστα έναν που ήταν κίνδυνος-θάνατος. Γιατί ο κάπρος του Ερύ- μανθου ήταν θηρίο πελώριο και τρομακτι- κό, που έκανε γη κι ανθρώπους να τρέμου- νε. Κι ο Ηρακλής πράγματι τον έπιασε τον κάπρο, ζωντανό όπως είχε διαταγή να κά- νει· τον φορτώθηκε αλυσοδεμένο στον ώμο του και τον πήγε στον βασιλιά. Μα τα ’κανε όλα αυτά στο τέλος. Βιαστικά. Ίσα ίσα να προλάβει να τα χωρέσει μέσα στο ταξίδι, μέσα στην ιστορία, μέσα στο κα- τόρθωμα. Κι όταν έφτασε πράγματι έξω από το παλάτι, τον παράτησε τον κάπρο