ΟΙ πρώτες περιπέτειες (Ο μικρός δράκος Καρύδας)

17 Στην αρχή, μια ακρούλα μόνο. Ύστερα, όσο ο Καρύδας συνεχίζει να φτύνει φωτιά, όλο και με- γαλύτερα κομμάτια από το παγόβουνο γίνονται νερό και κυλάνε στη θάλασσα. Στο τέλος δε μένει παρά ένα τόσο δα παγάκι. Η Καλομοίρα αστράφτει από τη χαρά της. «Μπράβο, Καρύδα! Τα κατάφερες! Πες μου, τι θέλεις από μένα;» ΟΚαρύδας δε χασομεράει για να σκεφτεί. «Μπο- ρείς να με πας στη Νότια Θάλασσα, στο Νησί του Καλοκαιριού, όπου μαζεύονται οι δράκοι;» «Χμ, μπορώ να δοκιμάσω» απαντάει η Καλομοί- ρα. «Για ανέβα στην πλάτη μου!» Μα πριν καλά καλά προλάβει να σκαρφαλώσει ο Καρύδας στην πλάτη της φάλαινας… μπλουμ, βουλιάζει η Καλομοίρα στο νερό σαν να ’τανε ο μικρός δράκος από πέτρα. «Οχ!» φωνάζει τρομαγμένος ο Καρύδας και γυ- ρίζει κολυμπώντας στη στεριά. «Έτσι δε γίνεται δουλειά» λέει η Καλομοίρα. «Παραείσαι βαρύς για μένα». «Δηλαδή, δε θα πάμε;» ρωτάει απελπισμένος ο Καρύδας. «Περίμενε λίγο να το σκεφτώ» λέει η Καλομοίρα και βουτάει στα βαθιά.