Mr. VERTIGO

7 1 ΉΜΟΥΝ ΔΏΔΕΚΑ ΧΡΟΝΏΝ την πρώτη φορά που περπάτησα πάνω στο νερό. Αυτός που μου δίδαξε πώς να το κάνω ήταν ένας άντρας με μαύρα ρούχα, και δεν πρόκειται να παραστήσω ότι έμαθα το κόλπο από τη μια στιγμή στην άλλη. Ο Δάσκαλος Γεχούντι με βρήκε όταν ήμουν εννιά χρονών, ένα ορφανό αγό­ ρι που ζητιάνευε για πενταροδεκάρες στους δρόμους του Σεντ Λούις, και δούλεψε μαζί μου αδιάκοπα επί τρία χρόνια προτού με αφήσει να δείξω τις ικανότητές μου δημοσίως. Αυτό έγινε το 1927, τη χρονιά τουΜπέιμπ Ρουθ και του Τσαρλς Λίντμπεργκ, ακριβώς τη χρονιά που η νύχτα άρχισε να σκεπάζει τον κόσμο για πάντα. Συνέχισα ως και λίγες ημέρες πριν από το κραχ του Οκτωβρίου, και αυτό που κατάφερα ήταν πιο σπουδαίο απ’ οτιδήποτε θα μπορούσαν να έχουν ονειρευτεί εκείνοι οι δύο κύριοι. Κατάφερα αυτό που κανένας Αμερικανός δεν είχε κα­ ταφέρει πριν από μένα, αυτό που κανένας δεν κατάφερε ποτέ από τότε. Ο Δάσκαλος Γεχούντι με διάλεξε επειδή ήμουν ο πιο μικρό­ σωμος, ο πιο βρόμικος, ο πιο εξαθλιωμένος. «Δεν είσαι καλύ­ τερος από ζώο» μου είπε «ένα ανθρώπινο τίποτα». Αυτά ήταν τα πρώτα του λόγια, και παρότι έχουν περάσει εξήντα οχτώ χρόνια από τη νύχτα εκείνη, είναι λες κι εξακολουθώ ν’ ακούω τις λέξεις να βγαίνουν από το στόμα του. «Δεν είσαι καλύτερος από ζώο.