Misterioso

[ 8 ] Εκείνος ερχόταν πάντα πρώτος. Καθαρή ρουτίνα. Όλα ήταν τα ίδια όπως πάντα. Το επανέλαβε πολλές φορές απομέσα του: όλα είναι τα ίδιαόπως πάντα. Πιθανώς να έλεγε τις περισσότερες φορές, ενίοτε. Στάθηκε στο ταμείο του και άνοιξε το συρτάρι. Έβγαλε από εκεί μια μακριά επιχρυσωμένη θήκη και ζύγισε στο χέρι του ένα από τα βελάκια του νταρτ. Το ειδικό όπλο του. Ακόμα και ανάμεσα στους έμπειρους, δεν ήταν πολλοί εκείνοι πουήξερανπώς έπρεπε να είναι έναβελάκι. Ταδικά τουήτανμακριά, ειδικής κατασκευής, με σώμα δώδεκα εκατοστών, από τα οποία τα επτά, περίπου, αποτελούσαν τη «μύτη» – ένα μήκος που πάντα ξάφ­ νιαζε τους αντιπάλους– και είχαν αρκετά κοντά, πυκνά φτερά. Πήρε τα τρία βελάκια και πέρασε πίσω από τον διαχωριστικό τοίχο φτάνοντας στο εσωτερικό γραφείο. Εκεί βρισκόταν ο στόχος. Δίχως να κοιτάξει κάτω, πήγε και στάθηκε με τέτοιον τρόποώστε οι μύτες των παπουτσιών του να αγγίζουν τη μικρή μαύρη γραμμή η οποία απείχε 237 εκατοστά από το στόχο και εκσφενδόνισε με ρυθ­ μό συγκεκριμένο τα τρία βελάκια. Όλα πήγαν και καρφώθηκαν στη μεγάλη περιοχή του τομέα του άσου. Αυτό ήταν προθέρμανση. Όλα καρφώθηκαν εκεί που έπρεπε. Όλα ήταν όπως έπρεπε. Έπλεξε τα δάχτυλα των χεριών του. Τέντωσε τα χέρια του μπρο­ στά μέχρι που ακούστηκε ένα ελαφρό «κρακ» και μετά ξέπλεξε τα δάχτυλα και τα κούνησε λίγο να χαλαρώσουν. Μετά ξαναπήρε την αρμάθα με τα κλειδιά από την τσέπη του παλτού του, κινήθηκε κα­ τά μήκος του διαχωριστικού τοίχου, έστριψε και βγήκε στον κύριο χώρο της τράπεζας. Πήγε στο θησαυροφυλάκιο και ξεκλείδωσε. Η