Μη μου λες αντίο (Μεταίχμιο Pocket)

[ 20 ] γεται!» είπε η Χριστίνα και μπήκε στο αυτοκίνητο της Ρούλας. «Λοι- πόν, εμείς φεύγουμε». «Άντε, καλή επιτυχία, καλά αποτελέσματα, η Παναγιά μαζί σας» άρχισαν να ψέλνουν όλοι μαζί εν χορώ κι άρχισαν να τις σταυρώ- νουν σαν να ετοιμαζόντουσαν να τις στείλουν στο μέτωπο, πρώτη γραμμή. Και τότε, η Χριστίνα θυμήθηκε κάτι. «Α, μπαμπάκα... Ρε μπαμπάκα, πήγαινε μέσα στον πάνω όροφο. Έγινε μια μικρή ζημιά!...» είπε η Χριστίνα και χάρισε στον πατέρα της το πιο γλυκό της χαμόγελο. «Κατά λάθος έσπασα το τηλέφωνο». Για πρώτη φορά ο πατέρας της δεν ξέσπασε σε έναν καταιγι- σμό από χριστοπαναγίες, όπως έκανε συνήθως όταν γινόταν κά- ποια ζημιά. «Βρε, φέρε μου εσύ τον αποθαρρό μας κι ας ρημάξουν όλα» φώναξε ο πατέρας της με αγωνία. «Άντε, να πάτε στην ευχή του Θεού και προσοχή στον δρόμο». Και η Ρούλα με τη Χριστίνα ξεκίνησαν ορμητικά, αφήνοντας τό- νους σκόνης, οδηγώντας τους εαυτούς τους προς το 2 ο Λύκειο, προς τα αποτελέσματα, προς έναν καινούργιο, άγνωστο, υπέροχο κόσμο.