Μέρα / Νύχτα: Ταξίδια στο σκιπτόριο & Άνθρωπος στο σκοτάδι

P A U L A U S T E R 174 γονται πυροβολισμοί στο βάθος, και ο σκοτεινιασμένος ουρανός φωτίζεται από λαμπρούς κομήτες καταστροφής. ΟΜπρικ ακούει πολυβόλα, χειροβομβίδες που σκάνε, και κάτω από όλα αυτά, σίγουρα μίλια μακριά, μια υπόκωφη χορωδία από ουρλιαχτά ανθρώπων. Γίνεται πόλεμος, συ­ νειδητοποιεί, και ο ίδιος είναι στρατιώτης σ’ αυτόν τον πόλεμο, χωρίς όμως όπλο στη διάθεσή του, χωρίς τρόπο να αμυνθεί στις επιθέσεις, και για πρώτη φορά απ’ όταν ξύπνησε στην τρύπα, φοβάται για τα καλά. Oι πυροβολισμοί συνεχίζονται για παραπάνω από μία ώρα, έπειτασταδιακάβουβαίνονται. Λίγοαργότερα, οΜπρικ ακούει αχνό τον ήχο των σειρήνων, που πιστεύει ότι ση­ μαίνει πως πυροσβεστικά τρέχουν σε κτίρια τα οποία υπέ­ στησαν ζημιές κατά την επίθεση. Έπειτα οι σειρήνες στα­ ματούν κι αυτές, κι η ησυχία τον σκεπάζει άλλη μια φορά. Όσο παγωμένος και τρομαγμένος κι αν είναι, ο Μπρικ είναι επίσης εξαντλημένος, και αφού στριφογυρίζει μέσα στην κυλινδρική του φυλακή ώσπου να φανούν τ’ άστρα στον ουρανό, ξαπλώνει κατάχαμα και καταφέρνει επιτέλους να κοιμηθεί. Νωρίς το επόμενο πρωί, τον ξυπνά μια φωνή που τον καλεί από την κορυφή της τρύπας. ΟΜπρικ κοιτάζει ψηλά και βλέπει το πρόσωπο ενός άντρα να εξέχει απ’ τα χείλη της τρύπας, και αφού το πρόσωπο είναι το μόνο που δια­ κρίνεται, εικάζει ότι ο άντρας έχει ξαπλώσει μπρούμυτα. Δεκανέα, λέει ο άντρας. Δεκανέα Μπρικ, ώρα να την κάνουμε. ΟΜπρικ σηκώνεται, και τώρα που τα μάτια του απέχουν μόνο γύρω στο ένα μέτρο από το πρόσωπο του αγνώστου,