Μαθήματα χημείας

Μ Α Θ Η Μ Α Τ Α Χ Η Μ Ε Ι Α Σ 19 θόταν να δείξει πώς φτιάχνονται σαντουιτσάκια με αγγού­ ρι ή ανάλαφρα σουφλέ. Οι συνταγές της ήταν χορταστικές: φαγητά του φούρνου, της κατσαρόλας, πράγματα που μα­ γειρεύονταν σε τεράστια μεταλλικά σκεύη. Έδινε ιδιαίτερη βαρύτητα στις τέσσερις ομάδες τροφίμων. Πίστευε στις γενναίες μερίδες. Και επέμενε πως κανένα αξιόλογο πιάτο δεν αξίζει να έχει χρόνο παρασκευής πάνω από μία ώρα. Έκλεινε κάθε εκπομπή της με τη χαρακτηριστική ατάκα: «Παιδιά, στρώστε το τραπέζι. Η μητέρα σας χρειάζεται λίγο χρόνο για τον εαυτό της». Ξαφνικά όμως ένας διακεκριμένος δημοσιογράφος έγραψε ένα άρθρο με τίτλο «Γιατί τρώμε ό,τι μας σερβίρει», στο οποίο αναφερόταν σε εκείνη αποκαλώντας τη «Λιμπι­ στή Λίζι», ένα παρατσούκλι που, επειδή ήταν εύστοχο και έκανε παρήχηση, της κόλλησε τόσο γρήγορα όσο και στο χαρτί που τυπώθηκε. Έκτοτε πολλοί ξένοι τη φώναζαν «Λι­ μπιστή», όμως η κόρη της, η Μάντλεν, την έλεγε «μαμά» και, παρότι παιδί, αντιλαμβανόταν ότι το συγκεκριμένο παρατσούκλι υποβάθμιζε τα χαρίσματα της μητέρας της. Ήταν χημικός, όχι τηλεμαγείρισσα. Και η Ελίζαμπεθ, αμή­ χανη μπροστά στο μοναχοπαίδι της, ντρεπόταν. Κάποιες φορές τα βράδια η Ελίζαμπεθ, ξαπλωμένη στο κρεβάτι της, απορούσε με την κατάληξη της ζωής της. Μα η απορία της δεν κρατούσε πολύ, γιατί ήξερε ήδη την απά­ ντηση. Είχε όνομα. Κάλβιν Έβανς.