Μαγεμένος τόπος

Α υτός ο τόπος είναι μαγεμένος. Οι άλλοι δεν το βλέπουν, εγώ όμως το βλέπω. Βλέπω κάθε τσιμεντόλιθο, κάθε διάδρομο και είσο- δο. Βλέπω τις εισόδους που οδηγούν στις κρυφές σκά- λες και τις σκάλες που σε πηγαίνουν στους πέτρινους πύργους και τους πύργους που σε πηγαίνουν σε παρά- θυρα και τα παράθυρα που ανοίγουν στον ατέλειωτο, καθαρό αέρα. Βλέπω την αίθουσα όπου τα αδιαφανή σωληνάκια σέρνονται σαν φίδια στο πάτωμα, άδεια, και περιμένουν το δάχτυλο του διευθυντή της φυλακής να πατήσει τα κόκκινα κουμπιά. Βλέπω τα μυστικά λα- γούμια στο υπόγειο, όπου οι τεφροδόχοι των νεκρών είναι κρυμμένες μέσα σε σκουριασμένα δοχεία και οι στάχτες χύνονται από τις τεφροδόχους και πέφτουν στο πάτωμα, μέχρις ότου πλημμυρίσει το ποτάμι και τα νερά ξεπλύνουν τις στάχτες για να εμπλουτίσουν το χώμα κάτω από τα χορτάρια, που χαιρετούν τον ουρα- νό. Βλέπω τα λοφιοφόρα νυχτοπούλια με τα απαλά φτερά έτσι όπως πέφτουν από τα ουράνια. Βλέπω τα χρυσαφένια άλογα καθώς καλπάζουν βαθιά κάτω από τη γη και τη θερμότητα που ρέει σαν λιωμένο μέταλλο από τις πλάτες τους. Βλέπω πού κρύβονται τα ανθρω- πάκια με τα μικροσκοπικά σφυριά τους και πώς χορεύ-