Η Λερναία Ύδρα

Τ ον καιρό που ο κόσμος ήταν ακόμη νεογέννητος, η Γη κοιμόταν και ξυ- πνούσε αγκαλιά με το Νερό. Το βράδυ πέ- φτανε για ύπνο νησιά και πελάγη και στε- ριές και λίμνες και το πρωί σηκώνονταν βουνά και καταρράκτες και θάλασσες και κάμποι απέραντοι. Νερά και χώματα μαλ- λιά κουβάρια. Και σαν να μην έφτανε αυτό, βάλθηκαν κι όλοι οι θεοί, σ’ ανατολή και