Η λεοπάρδαλη

[ 23 ] Παρόλο που η Κάγια είχε ακουστά την οργάνωση, παρέμενε πεπει­ σμένη πως η κινέζικη μαφία ανήκε πρωτίστως στον κόσμο των κινού­ μενων σχεδίων και των ταινιών καράτε. «Κάθισε, κυρία». Της βρήκε στα γρήγορα μια καρέκλα κι η Κάγια σωριάστηκε πάνω της. «Τον έψαχναν. Είχε βγει έξω κι έτσι πήραν το διαβατήριό του». «Το διαβατήριό του; Γιατί;» Ο άντρας δίστασε. «Σας παρακαλώ. Πρέπει να μάθω». «Φοβάμαι πως ο σύζυγος στοιχημάτιζε στα άλογα». «Στα άλογα;» «Στο Χάπι Βάλεϊ. Ιππόδρομο. Αίσχος». «Χρωστάει χρήματα; Στην Τριάδα;» Ο άντρας έγνεψε καταφατικά κουνώντας το κεφάλι του αρκετές φορές, για να της δείξει ότι λυπόταν πολύ γι’αυτό το γεγονός. «Και πήραν το διαβατήριό του;» «Πρέπει να ξεπληρώσει το χρέος του εάν θέλει να φύγει από το Χονγκ Κονγκ». «Μόνο από τη νορβηγική πρεσβεία μπορεί να πάρει καινούργιο διαβατήριο». Το τουρμπάνι σείστηκε συθέμελα. «Α, μπορείς να βρεις ψεύτικο διαβατήριο εδώ στο Τσάνγκινγκ για ογδόντα δολάρια Αμερικής. Δεν είναι αυτό το πρόβλημα. Το πρόβλημα, κυρία, είναι ότι το Χονγκ Κονγκ είναι νησί. Πώς ήρθες εδώ;» «Με το αεροπλάνο». «Και πώς θα φύγεις;» «Με το αεροπλάνο». «Ένα και μοναδικό αεροδρόμιο. Εισιτήρια. Όλα τα ονόματα στον υπολογιστή. Πολλά σημεία ελέγχου. Πολλοί στο αεροδρόμιο πληρώνο­ νται από την Τριάδα για να αναγνωρίζουν πρόσωπα. Καταλαβαίνεις;»