Κωνσταντίνος Καραμανλής

ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ 55 1967 και η επταετής δικτατορία μεταβάλλουν πλήρως το πλαί- σιο και την έμφαση του πολιτικού λόγου του Καραμανλή και της συντηρητικής παράταξης. Η εστίασή του μετακινείται από την εθνικοφροσύνη και τον αντικομμουνισμό στην οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη του έθνους εντός του ευρωπαϊκού πλαισίου, στο οποίο η Ελλάδα εντάσσεται, «ανήκει», οργανικά. Η συντηρητική παράταξη της οποίας ηγήθηκε ο Καραμανλής ήταν παρεμβατική. Το ισχυρό και αποτελεσματικό κράτος είχε κεντρική σημασία στον πολιτικό λόγο του Καραμανλή και συνι- στούσε εργαλείο για την επίτευξη της οικονομικής ανάπτυξης. 6 Όρος για την εκπλήρωση της αποστολής του κράτους ήταν η πολιτική σταθερότητα. Θεωρούνταν ότι η αγορά δεν ήταν επαρ- κής για τον σκοπό της ανάπτυξης και ότι το κράτος θα κινητο- ποιούσε πόρους που το ιδιωτικό κεφάλαιο δεν ήταν σε θέση ή δεν επιθυμούσε να συγκεντρώσει. Το αναπτυξιακό έλλειμμα προέκυπτε και από την ανεπάρκεια σε φυσικούς πόρους, αλλά, κατά τον Καραμανλή, το βασικό πρόβλημα αποτελούσε η πολι- τική αστάθεια, συνέπεια της φατριαστικής πολιτικής κουλτούρας, μιας ενδιάθετης τάσης για πολυδιάσπαση. Εξ αυτού προέκυπτε η αντίληψη για την ανάγκη μιας ισχυρής εκτελεστικής εξουσίας και για ένα εξορθολογισμένο κοινοβούλιο που δεν θα παρεμπό- διζε την ομαλή εξέλιξη του κυβερνητικού προγράμματος. των νομιμοφρόνων στο έθνος των εθνικοφρόνων. Η συντηρητική σκέψη στην Ελλάδα: 1922-1967 , Σαββάλας, Αθήνα 2006. Για την εξέταση του ιδεολογικού στίγματος ως μέρος ενός ευρύτερου διακριτού ρεύματος στον αστικό πολιτικό κόσμο βλ. Ευ. Χατζηβασιλείου, Ελληνικός φιλε- λευθερισμός. Το ριζοσπαστικό ρεύμα , Πατάκης, Αθήνα 2010. 6 Βλ. σχετικά το ιδρυτικό κείμενο της Εθνικής Ριζοσπαστικής Ένωσης στο Καραμανλής. Αρχείο , τόμ. 1, σ. 338.