Ίσως την επόμενη φορά

ΙΣΩΣ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΦΟΡΑ 21 ούτε ακκίζεται διασκεδάζοντας με όσους τολμούν να ση- κώσουν πάνω της το βλέμμα τους. Δεν μπαίνει καν στον κόπο να κρυφτεί πίσω από κανένα ζευγάρι αδιαπέραστα κρύσταλλα, κυρτώνει μόνο τον αψεγάδιαστο κορμό της, καμπυλώνει τον λαιμό της και αδιάφορη για όλους και για όλα γύρω της διαβάζει το βιβλίο του. Υπέροχη εικόνα. Και τότε όλα χαλάνε. Αρκούν μια δυο επιπόλαιες σκέψεις και η αυτοπεποίθηση που με τόσο κόπο κατάφερε να ανακτή- σει τον εγκαταλείπει ξανά. Τι υποτίθεται ότι πρέπει να πει ή να κάνει αν σηκώσει τα μάτια της και τον αναγνωρίσει; Δεν έχει ιδέα. Πιθανότερο είναι να προσπαθήσει να την πείσει πως κάνει λάθος παρά να παραδεχτεί πως είναι ο συγγραφέας του βιβλίου που διαβάζει ‒ τόσο ξένος αισθά- νεται από τον εαυτό του αυτή τη στιγμή. Αν το συμβάν λάμβανε χώρα σε κανένα από τα μπαρ που συχνάζουν κά- θε βράδυ αυτός και κάμποσοι άλλοι του σιναφιού του, αν όλο αυτό τύχαινε σε καμιά από τις λογοτεχνικές εκδηλώ- σεις που κατά καιρούς τον καλούν να μιλήσει, σε κανένα βιβλιοπωλείο ή έστω σε κάποιο ήσυχο καφέ απ’ αυτά που οι άνθρωποι δεν πάνε για να σαχλαμαρίσουν μόνο, αν τέ- λος πάντων βρισκόταν οπουδήποτε αλλού εκτός από αυτό το θορυβώδες μεταλλικό κουτί που κυλάει μες στο σκοτά- δι, μεταφέροντας κανονικούς ανθρώπους στις κανονικές δουλειές τους, σίγουρα θα ήξερε πώς να φερθεί.