Η κραυγή της Τζοκόντα (Αόρατοι Ρεπόρτερ)
9 «Ματίας, άκουσες κάτι;» Η Φένια, μία απ’ τους δύο νυ χτοφύλακες της Πινακοθήκης στο Ανάκτορο Μπελβε ντέρε, στη Βιέννη της Αυστρίας, τέντωσε τα αυτιά της προσπαθώντας να αφουγκραστεί και σκούντηξε τον συνάδελφό της. «Ματίας…σσσς…Άκου». Η Φένια ήταν γνωστή για την ακοή της. Όταν ήταν μικρή, λίγους μήνες αφότου η οικογένειά της μετακόμι σε από την Ελλάδα στην Αυστρία, είχε πάθει ένα ατύχη μα στο χιονοδρομικό κέντρο των Άλπεων. Είχε πέσει απ’ το έλκηθρο και χτύπησε, χάνοντας προσωρινά την όρα σή της. Πέρασαν τέσσερα χρόνια γεμάτα φάρμακα και επισκέψεις στα νοσοκομεία μέχρι να μπορέσει το κορί τσι να ξαναδεί. Τέσσερα χρόνια που ζούσε χωρίς να βλέ πει ήταν αρκετά για να αναπτύξει στο έπακρο τις άλλες της αισθήσεις – κυρίως την ακοή και την όσφρηση. Ο Ματίας, ένας γιγαντόσωμος ξανθός άντρας γύρω στα σαράντα, έστησε αυτί αλλά δεν άκουσε τίποτα. «Μή πως κουνήθηκε κάποιος πίνακας;» πρότεινε στο τέλος. «Όχι, όχι» επέμεινε ηΦένια. «Είμαι σίγουρη ότι ακούω κάτι περίεργο. Είμαι νυχτοφύλακας στην Πινακοθήκη έξι χρόνια. Ποτέ δεν…» Σταμάτησε απότομα και ρουθούνι σε. «Τώρα μυρίζω και κάτι!»
Made with FlippingBook
RkJQdWJsaXNoZXIy MTY1MTE=